Αρχές Αυγούστου και η Αθήνα είναι γεμάτη από κόσμο. Στο
μικρό κύκλο των φίλων είναι ελάχιστοι αυτοί που θα πάνε για λίγες μέρες διακοπές.
Η γενική διαπίστωση είναι ότι τα
οικονομικά μεν είναι πολύ ως πολύ στριμωγμένα ,αλλά το σημαντικότερο είναι ότι δεν υπάρχει διάθεση.
Κοιτάζοντας τα πράγματα ψυχραιμότερα μπορώ να πω με βεβαιότητα
ότι παρά τον ανηλεή πόλεμο που δεχόμαστε από ξένους και ελληνόφωνους αυτόκλητους
σωτήρες στεκόμαστε ακόμα όρθιοι.
Αυτό δεν αναιρεί την εικόνα της γενικής αφασία μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού. Πάντα
όμως στην ιστορία οι λίγοι έβγαζαν τα κάστανα από την φωτιά.
Η πατρίδα μας είναι
ο τόπος των μεγάλων αντιφάσεων και αντιθέσεων. Ταξιδεύοντας στην χώρα η
ταχύτητα της εναλλαγής του τοπίου είναι απίστευτη.
Μεγαλωμένοι σε ένα τέτοιο χώρο οι γηγενείς κάτοικοι ,μοιραία
επηρεάζονται και γαλουχούνται απ΄ αυτόν.
Εδώ συναντάς τους μεγάλους ποιητές και τους θαμώνες των
σκυλάδικων, τα αρχιτεκτονικά θαύματα και τους επαρχιώτες αγράμματους μεγαλοεργολάβους.
Τους μεγάλους θεατρικούς καλλιτέχνες και τους θεατρίνους. Τους
ντιρινταχτα της Μυκόνου και τους ορεσίβιους ποιητές της Κρήτης.
Εδώ ο Λεωνίδας πηγαίνει
μαζί με τον Εφιάλτη.
Κόντρα στην κακή διάθεση, το μόνο που μπορώ προς στιγμής, είναι
να ανεβάσω λίγα τραγούδια από τα παλιά χρόνια της αθωότητας(;)
Καλή ΚΥΡΙΑΚΗ ρεεεε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου