Απουσιάζω από την Αθήνα και το
διαδίκτυο πολλές μέρες τώρα. Δεν παρακολουθώ καμιάς μορφής ΜΜΕ. Μπορώ να πω ότι
συζητώ ελάχιστα και για θέματα που έχουν να κάνουν με ανθρώπους και εικόνες ενός
παλιού κόσμου που χάθηκε και δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψει.
Σήμερα αρχή τη εβδομάδος βρέθηκα
μπροστά σε μια οθόνη ενός υπολογιστή και έκανα το λάθος να μπω στο διαδίκτυο
για να δω τη συμβαίνει στον κόσμο.
Βλέπω πως οι εκλογές εξελίσσονται
σε μια κακοσχεδιασμένη φάρσα που δεν αντέχει κριτικής. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή
δεν έχει κυβέρνηση και βρίσκεται σε ένα περιβάλλον που φλέγεται. Είναι ένα ξέφραγο
αμπέλι που αδυνατεί να υπερασπίσει την ύπαρξη της σε όλα τα επίπεδα. Ανύπαρκτες
πολιτικές ηγεσίες πασχίζουν να παίξουν το ρόλο των υποψηφίων που έχουν σχέδιο
για ένα καλύτερο μέλλον ενώ γνωρίζουν ότι το μόνο που μπορούν να κάνουν με άψογο
τρόπο είναι να εκτελούν εντολές κάποιων «δανειστών» και «εταίρων» που με την πρόφαση
ενός ανύπαρκτου χρέους κατάφεραν να υποδουλώσουν μια ολόκληρη χώρα και να
καταδικάσουν έναν λαό σε συνθήκες που σε λίγο θα είναι πρωτόγνωρες για τον
πολιτισμένο κόσμο.
Θεωρώ αυτός ο παραλογισμός θα τελειώσει κάποια στιγμή. Μέχρι τότε λοιπόν
λέω να μη ξαναγράψω για την πολιτική επικαιρότητα, η οποία κατά κάποιο «μαγικό»
τρόπο παραμένει η ίδια τουλάχιστον για τα τελευταία 40 χρόνια .
Εύχομαι να μη μπω κάποια στιγμή
στον πειρασμό και αθετήσω την απόφασή μου. Θα σας ευχόμουν καλή ψήφο αλλά νομίζω
ότι δεν έχει κανένα νόημα. Αντ’ αυτού λοιπόν θα αναρτήσω μερικά σκίτσα του αείμνηστου
ΜΠΟΣΤ.
*Ο τίτλος είναι δανεισμένος από το ποίημα του ρομαντικού ποιητή Άγγελου Βλάχου (1838-1920) με τίτλο "Η ωραία Ελλάς"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου