ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ

Σε λίγες ώρες φεύγει το δίσεκτο 2016. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλε για να μας πηδήξει,τελικά από ότι φαίνεται το πηδήξαμε εμείς (μη λέω μεγάλη κουβέντα γιατί απομένουν λίγες ώρες ακόμα). Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το 2016 ως το χρόνο των μεγάλων συγκινήσεων αλλά και απωλειών, ειδικά στο χώρο της μουσικής και της τέχνης γενικότερα. Πάνω από 500 διάσημοι στο είδος τους, μουσικοί, μας αποχαιρέτησαν σηματοδοτώντας όλο και πιο αδρά το τέλος μιας εποχής. Αναφορικά θα μνημονεύσω τους David Bowie,Leonard Cohen,Scotty Moore,Prince Red Army Choir.Οι τελευταίες δε μέρες του χρόνου επιφύλαξαν μια ακόμα τραγωδία. H Debbie Reynolds δεν άντεξε το θάνατο της κόρης της Carrie Fisher και έφυγε και αυτή μετά από 24 ώρες από το θάνατο της κόρης της. Σε προσωπικό επίπεδο το 2016 στάθηκε αμείλικτο, αφού πήρε από κοντά μας ένα μοναδικό φίλο με τρόπο αναπάντεχο. Μπορώ να σας εξομολογηθώ ότι ήταν μια από τις πιο σοκαριστικές στιγμές της ζωής μου η στιγμή που έμαθα την είδηση του χαμού του.
Στον αντίποδα μπορώ να πω ότι αυτή η χρονιά σημαδεύτηκε και με πολύ δυνατές και όμορφες στιγμές. Μέσα στη χρονιά γνώρισα καινούργιους φίλους και έζησα συναισθήματα πρωτόγνωρα, τα οποία μπορούν μέχρι ένα βαθμό να ισοσκελίσουν τις δύσκολες στιγμές.

ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

Νόμιζα ότι ζούμε σε μια εποχή όπου ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της είναι η ταχύτητα με την οποία μεταδίδεται μια πληροφορία. Θεωρούσα ότι γνωρίζουμε ένα γεγονός σχεδόν τη στιγμή που γεννιέται.Επίσης γνώριζα ότι με την εξέλιξη της Κβαντικής Φυσικής υπάρχουν μόνο σε θεωρητικό επίπεδο παράλληλα σύμπαντα. Σήμερα ήρθε η ώρα που έκπληκτος ανακάλυψα ότι είχα κάνει λάθος. Τα Σύμπαντα υπάρχουν στην πραγματικότητα και η ταχύτητα με την οποία διαδίδεται μια πληροφορία δεν αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της εποχής μας.Στα παράλληλα λοιπόν Σύμπαντα ζουν συμπολίτες μας οι οποίοι μάλιστα, έχουν αποκτήσει εκπληκτικές ιδιότητες. Πρέπει να αντιλαμβάνονται άλλες διαστάσεις. Επίσης η πληροφόρηση για αυτούς είναι περιττή ή την λαμβάνουν με διαφορετικό τρόπο από ότι εγώ ο απλός θνητός. Έχουν δε την εκπληκτική ικανότητα να ζουν ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικά Σύμπαντα. Στο δικό μας και σε ένα άλλο που δεν μπορώ να το ονοματίσω αφού δεν το γνωρίζω καν. Αιτία για αυτές τις τρομακτικές αποκαλύψεις στάθηκε ένα βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο.

ΟΤΑΝ Η ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ ΣΠΑΕΙ ΚΑΘΕ ΡΕΚΟΡ

Έχω πει πολλές φορές στον εαυτό μου να μη ασχολούμαι με την πολιτική σκηνή της χώρας για τον απλό λόγο οτι αυτή δεν υπάρχει. Αυτό που υπάρχει είναι ένας χρεοκοπημένος λαός -από κάθε άποψη-  και μια χώρα που έχει μεταβληθεί σε οικονομικό προτεκτοράτο, όπου οι εκλογές δεν παίζουν κανένα ρόλο μιας και οι κυβερνήσεις δεν χαράζουν ανεξάρτητη πολιτική αλλά ακολουθούν τις εντολές των αυτοαποκαλούμενων "δανειστών"(Ο σωστός όρος θα ήταν "κατακτητών"). Ειδικά με την υπερψήφιση του 3ου "μνημονίου" δηλαδή των ατιμωτικών όρων της υποτέλειας, από την συντριπτική πλειοψηφία (220) του Κοινοβουλίου (η λέξη Ελληνικό είναι πολύ βαριά για να την χρησιμοποιήσω, και δεν αρμόζει στην περίσταση) θεωρώ τουλάχιστον παιδαριώδες να ασχοληθεί, κάποιος που διαθέτει στοιχειώδη λογική, με τα ανύπαρκτα πολιτικά δρώμενα του τόπου.
Όμως ο διάβολος δεν με αφήνει να αγιάσω. Τελευταίος πειρασμός στάθηκε η περίφημη επιστολή -δήλωση μετανοίας - της "κυβέρνησης" που φέρει την υπογραφή του Τσακαλώτου.( Είναι πολύ βολικό να κρύβεσαι πίσω από έναν τύπο που πριν μερικά χρόνια πούλαγε κουπόνια για σουβλάκια στα ετήσια φεστιβάλ νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ....). Όσο για τον ντόρο που σήκωσε η "αντιπολίτευση" γύρω από αυτή; Τι να πεις!! Η γελοιότητα τους κτύπησε κόκκινο. Ας αφήσω όμως,τον Πιτσιρίκο να σας τα πει καλύτερα από εμένα, αφού εγώ φοβάμαι οτι θα χάσω το μέτρο από την αγανάκτηση και την οργή:

LEMMY: ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ

Σαν σήμερα πριν ένα χρόνο την έκανε ο Lemmy για άλλους κόσμους. Ο θάνατος τον βρήκε την ώρα που ήταν καθισμένος στην πολυθρόνα του και έπαιζε το αγαπημένο του ηλεκτρονικό παιγνίδι.Ο Lemmy κατάφερε να κατακτήσει τον σεβασμό όχι μόνο της μουσικής κοινότητας αλλά και της παγκόσμιας κοινής γνώμης που έχει κάποια σχέση ακόμα και ελάχιστη με τα δρώμενα της ροκ μουσικής. Αυτό που του αναγνωρίζουν όλοι ήταν η αυθεντικότητά του. Ποτέ δεν ακολούθησε το ρεύμα των καιρών και σχεδόν πάντα πήγε κόντρα σε αυτό. Όπως το Ιούνιο του 1977 όταν η έκρηξη του πάνκ βρισκόταν σε εξέλιξη.Τότε που καθετί που θύμιζε το παλιό ήταν αφορισμένο ο Lemmy φτιάχνει τους MOTORHEAD ηχογραφεί το ομώνυμο δίσκο. Ένα άλμπουμ με σκληρό heavy-metal ήχο όχι απλά ανήκουστο αλλά αιρετικό για εκείνη την εποχή. 
Ο Lemmy φρόντισε να παραμείνει αταλάντευτος όλα αυτά τα χρόνια παίζοντας ροκ΄ν΄ρολ(όπως ο ίδιος υποστήριζε απορρίπτοντας κάθε άλλο τίτλο για τη μουσική του) και ζώντας ως μια ροκ΄ν΄ρολ φιγούρα βγαλμένη από τη δεκαετία του '50 η οποία μετουσιώνει συνεχώς στοιχεία που έβρισκε στο δρόμο της πορείας της μέσα στο χρόνο και άξιζαν κάποιας προσοχής.
Πολλοί που δεν γνωρίζουν τον Lemmy θα νομίσουν κρίνοντας τον επιφανειακά ότι πρόκειται για ένα παρακμιακό μέθυσο γερο-ροκά που έτυχε οι ιδιορρυθμίες του να τον κάνουν διάσημο.

ΑΝΤΙ ΤΥΠΙΚΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΩΝ ΕΥΧΩΝ

Μέρες γιορτινές. Παρά την έβδομη χρονιά βαριάς κοινωνικής καταχνιάς οι άνθρωποι βρίσκουν τη δύναμη να προσπαθήσουν να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα και την άφιξη του Νέου Έτους,βλέπετε οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν τις συνήθειες τους.Από  την αρχαιότητα η μικρότερη ημέρα του χρόνου, το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, είχε τεράστια συμβολική σημασία. Είναι η εποχή που η γη μοιάζει νεκρή, τα κλαδιά είναι γυμνά, τα σπαρμένα χωράφια ακόμα δεν έχουν πρασινίσει, το πρωί έρχεται αργά, γκρίζο και παγερό, κι ο άνθρωπος αγωνιά αν θα ξανάρθει ποτέ η Άνοιξη, αν έσπειρε σωστά, αν θα επιστρέψουν τα πουλιά, αν τα δένδρα που έχασαν τα φύλλα τους θα ξανακαρπίσουν. Αυτές τις μέρες ο ήλιος αρχίζει να ανεβαίνει στον ορίζοντα του βόρειου ημισφαιρίου και η μέρα αρχίζει να μεγαλώνει. Η αγωνία για τον ερχομό της Άνοιξης οδήγησε στον εορτασμό της "γέννησης του Ήλιου".Τον εορτασμό της γέννησης του φωτός. Αυτή η μακραίωνη συνήθεια έλαβε διάφορες μορφές στη διάρκεια της πορείας της ανθρωπότητας.Με την έλευση της νέας θρησκείας του Χριστιανισμού δημιουργήθηκε ένα σοβαρό πρόβλημα.Οι Εβραίοι δεν γιόρταζαν τα γενέθλια σε αντίθεση με τους Έλληνες και τους Ρωμαίους.Επίσης ένα άλλο πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί με τους νεοφώτιστους χριστιανούς των πρώτων αιώνων ήταν ότι δεν μπορούσαν να απαρνηθούν τις συνήθειές τους οι οποίες όμως θεωρούνταν από την καινούργια θρησκεία παγανιστικές. Το πρόβλημα λύθηκε τον 4ο αιώνα όταν αποφασίστηκε να γιορτάζεται πλέον η Γέννηση του Χριστού. Ως ημερομηνία ορίστηκε η 25 Δεκεμβρίου. Μια ημερομηνία που συνέπιπτε με τον εορτασμό των ρωμαϊκών Σατουρναλίων και όχι με την πραγματική ημερομηνία γέννησης του Θεανθρώπου που εντοπίζεται μέσα στην Άνοιξη ,σύμφωνα με την μοναδική αναφορά που υπάρχει στα Ευαγγέλια (Λουκάς 2,8). Έτσι με τρόπο διπλωματικό βρέθηκε η χρυσή τομή και παντρεύτηκε η νέα θρησκεία με τις αρχαιότατες συνήθειες.

ΜΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

  

Ημέρες Χριστουγέννων και το πνεύμα του Σκιαθίτη κοσμοκαλόγερου βρίσκεται παντού. Θεωρώ ο δεν υπάρχει άλλος πλην του Παπαδιαμάντη που να περιέγραψε με τόση πιστότητα τις γιορτινές αυτές μέρες. Η αξεπέραστη ικανότητά του να δημιουργεί εικόνες ζωντανές με κάνουν να ανατρέχω σε αυτόν τούτες τις μέρες. Σήμερα θα μπορούσα να αναδημοσιεύσω ένα από τα γνωστά χριστουγεννιάτικα διηγήματά του. Δεν θα το πράξω. Θα προτιμήσω να αναδημοσιεύσω ένα διήγημα του Κώστα Βάρναλη όπου πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος ο Παπαδιαμάντης!
Ο Βάρναλης με το διήγημα Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη,αποτίει φόρο τιμής στο μεγάλο συγγραφέα. Χρησιμοποιώντας την γλώσσα του Παπαδιαμάντη πλάθει ένα διήγημα που μέσα σε αυτό παρελαύνουν πολλοί από τους ήρωες των διηγημάτων του Σκιαθίτη συγγραφέα, αλλά περιλαμβάνονται και αυτούσιες φράσεις από αυτά. Αφιερώστε λίγο από το χρόνο σας για να διαβάσετε το διήγημα που είναι ταυτόχρονα και μια ιδιόμορφη βιογραφία για τον συγγραφέα.

2016: ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Το 2016 ήταν μια δίσεκτη χρονιά που σε λίγες μέρες τελειώνει.Τέτοιες μέρες κάθε χρόνο είθισται να γίνονται διαφόρων ειδών απολογισμοί για την χρονιά που πέρασε.Συνήθως απαριθμούνται τα γεγονότα που συγκλόνισαν τον κόσμο κατά τη διάρκεια της χρονιάς.Όλοι γνωρίζουμε ότι η χρονιά που πέρασε περιείχε πολλές άσχημες στιγμές. Δεν θα ήταν υπερβολή αν αυτές τις στιγμές τις χαρακτήριζα σοκαριστικές. Παρόλα αυτά και μένοντας πιστός στη φιλοσοφία του ιστολογίου, θα πάω κόντρα στο κύμα των καιρών. Κάνοντας έναν προσωπικό απολογισμό της χρονιάς διαπίστωσα ότι υπήρξαν μέσα σε αυτή την καταχνιά των καιρών και μικρά ή μεγάλα όμορφα γεγονότα ,ανάλογα από ποια οπτική τα βλέπει ο καθένας, που θα τα θυμάμαι με ιδιαίτερη νοσταλγία. Νομίζω ότι όλοι μας αν αναλογιστούμε τη χρονιά που πέρασε θα βρούμε σε προσωπικό επίπεδο αρκετές όμορφες προσωπικές στιγμές. Ας μείνουμε σε αυτές παίρνοντας δύναμη για να συνεχίσουμε την πορεία της ζωής.Έχοντας αυτή τη σκέψη αποφάσισα να κάνω έναν απολογισμό αναρτώντας τις 100 καλύτερες αστρονομικές φωτογραφίες της χρονιάς. Οι φωτογραφίες,δείχνουν την όμορφη πλευρά του κόσμου που μας περιβάλλει και την οποία τείνουμε να ξεχάσουμε παλεύοντας μέσα στη δίνη της καθημερινότητας. Ταξιδέψτε μέσα σε αυτές τις φωτογραφίες και ανακαλύψτε την ομορφιά, η οποία βρίσκεται παντού και περιμένει όλους εμάς να καθαρίσουμε τις αισθήσεις μας και καμιά φορά και την ψυχή μας, ώστε να την απολαύσουμε.

ΦΕΥΓΕΙ Η ELDORADO ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ;

Μια πραγματική είδηση αναρτήθηκε στο διαδίκτυο που αφορά την "επένδυση" της Eldorado  στις Σκουριές της Χαλκιδικής.Την είδηση δεν θα τη βρείτε σε κανένα "έγκριτο"ΜΜΕ. Πριν προχωρήσετε στην ανάγνωση του άρθρου θα ήθελα να σας παρακαλέσω να διαδώσετε το βίντεο που το συνοδεύει ώστε να μάθουν όσο το δυνατόν περισσότεροι τι ακριβώς συμβαίνει στην Χαλκιδική. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Σύμφωνα με το άρθρο του Θάνου Καμηλάλη το οποίο δημοσιεύται στο Press Project η Eldorado έχει σοβαρότατες δυσκολίες ως προς την συνέχιση των εργασιών εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής.Ας δούμε τι λέει το άρθρο:
Στις 3 Ιανουαρίου λήγει η προθεσμία της Eldorado Gold για να αμφισβητήσει την τελευταία απόφαση Σκουρλέτη για τα μεταλλεία της στις Σκουριές Χαλκιδικής, κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της προσφυγής στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Μετά το τέλος της προθεσμίας, η απόφαση του πρώην υπουργού Περιβάλλοντος θα είναι άμεσα εκτελεστέα.

JOHN GLENN : ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΕΡΟΠΟΡΟΣ-ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΗΣ

Το 2016 μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως η χρονιά των μεγάλων αποχαιρετισμών. Λίγες μέρες πριν το τέλος της χρονιάς έφυγε από τη ζωή ο John Glenn σε ηλικία 95 χρονών. Τον Glenn τον γνωρίζουν οι περισσότεροι ως τον πρώτο Αμερικανό που μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη με το θαλαμίσκο Frienship 7(φιλία 7). Είχε προηγηθεί ο Σοβιετικός Γιούρι Γκαγκάριν ένα χρόνο νωρίτερα (1961).
Αυτό που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι ότι ο Glenn υπήρξε μια μοναδική περίπτωση προσωπικότητας τόσο για την Αεροπορία όσο και για τη Διαστημική.Είναι ο άνθρωπος που είχε την ευλογία να ζήσει ως πρωταγωνιστής την εξέλιξη της Αεροπορίας αλλά και την γέννηση της Διαστημικής Πτήσης. Έγινε ένας θρύλος αφού είναι ό μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη που πέταξε με σχεδόν ότι πετούσε. Από εμβολοφόρα αεροσκάφη του Β΄ΠΠ μέχρι και με το διαστημικό λεωφορείο σε μια ηλικία μάλιστα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να οδηγήσουν ούτε ποδήλατο.
Η ζωή του μοιάζει να είναι είναι βγαλμένη μέσα από κινηματογραφικό σενάριο.Νομίζω όχι άδικα.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ : ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ

Σαν σήμερα το 1974 πέθανε ο ποιητής Κώστας Βάρναλης. Όλοι πάνω - κάτω γνωρίζουν τον μπαρμπα- Κώστα από τα ποιήματά του που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης, με κορυφαίο τους Μοιραίους. Ένα ποίημα αυτό το έγραψε σε μια ταβέρνα, το γνωστό Δίπορτο που βρίσκεται πίσω από τη Βαρβάκειο Αγορά. Ο Βάρναλης ήταν ένας πραγματικός εργάτης της ποίησης που ποτέ δεν αποζητούσε τη δημοσιότητα. Είναι σε λίγους γνωστό ότι ο μπαρμπα Κώστας ήταν λάτρης της ταβέρνας και του ωραίου φύλλου. Σήμερα λοιπόν θα αναδημοσιεύσω το τελευταίο ποίημα που έγραψε το καλοκαίρι του 1974 λίγους μήνες πριν πεθάνει, καθώς και την ιστορία για το πως το έγραψε. Το ποίημα αυτό δεν έχει δημοσιευθεί σε καμιά συλλογή του ποιητή.Ίσως γιατί είναι λίγο πιπεράτο. Είναι μια ωδή στα Μουνάκια. Διαβάστε την ιστορία και το ποίημα από το παρακάτω άρθρο που βρήκα στον ιστότοπο www.sarantakos.com.

ΠΡΟΤΙΜΩ ΛΑΝΤΖΑ ΠΑΡΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΞΕΦΤΙΛΑΣ

Και σήμερα η δημοσιογραφία έχει την τιμητική της. Αφορμή στάθηκε ένα κείμενο που δημοσίευσε και αναδημοσιεύω εδώ, η άνεργη δημοσιογράφος Μαρία Κωνσταντοπούλου. Στο κείμενο της αφηγείται την προσωπική της εμπειρία σχετικά με τις εργασιακές συνθήκες και αμοιβές σε ειδησεογραφικό ιστότοπο του Διαδικτύου. Το κείμενο έχει τίτλο: «Σύγχρονες Γαλέρες με... documento».Όπως καταλάβατε αναφέρεται στην εφημερίδα του Κώστα Βαξεβάνη.Ο Κώστας Βαξεβάνης αποτελεί μια κλασική περίπτωση της εποχής που ζούμε.Για τον Βαξεβάνη έχω γράψει παλιότερα ένα άρθρο που τον εξυμνούσα.Ήρθε η γιαλαντζί αριστερά στα πράγματα και έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους θέση.Ο αγωνιστής Κώστας Βαξεβάνης προσδέθηκε στο άρμα της εξουσίας και μεταξύ των άλλων έγινε εκδότης εφημερίδας!Σαν εκδότης ο Κώστας έγινε και εργοδότης. Δηλαδή αφεντικό. Βέβαια...! Ο κ. Κώστας δίνει πλέον δουλειά σε συναδέλφους του....Διαβάστε το κείμενο της Μαρίας Κωνσταντοπούλου και οργιστείτε ελεύθερα.Ξέρετε τι μου ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα το κείμενο; Ένα παλιό σύνθημα των αναρχικών που έλεγε : Ίδια είναι τα αφεντικά,Δεξιά και Αριστερά... Τότε όλοι ειρωνεύονταν τα φρικιά, τώρα; 

ΑΜΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

Η ελληνική δημοσιογραφία ,στην πλειονότητά της, τείνει να γίνει συνώνυμο της αμάθειας, της αναξιοπιστίας και της παραπληροφόρησης. Σχεδόν καθημερινά πετυχαίνει και ένα νέο "κατόρθωμα".Ο νομοθέτης έχει προβλέψει για τέτοιου είδους φαινόμενα (Διασπορά ψευδών ειδήσεων. Άρθρο 191 του Π.Κ.) προκειμένου να προστατευτεί η κοινή γνώμη αλλά δεν γνωρίζω αν υπάρχει εφαρμογή. Το γεγονός είναι, ότι σχεδόν υπάρχει και μια τουλάχιστον είδηση η οποία απέχει από την πραγματικότητα, όσο η Γη από τη Σελήνη.
Σήμερα έπεσε στην αντίληψη μου μια είδηση που αφορούσε ένα 12 χρονο παιδί το οποίο οι δημοσιογράφοι της συμφοράς το μεταμόρφωσαν από μαθητή της Αθωνιάδας Σχολής σε ...μοναχό στο Αγιο Όρος! 

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ

Πηγαίνοντας με το αυτοκίνητό μου σε διάφορες δουλειές άκουγα κάποιο σταθμό που έπαιζε διάφορα γνωστά χριστουγεννιάτικα τραγούδια σε διάφορες πρωτότυπες και μη διασκευές. Ασυναίσθητα ο νους έτρεξε στο παρελθόν και θυμήθηκα κάποιες  μακρινές γιορτινές μέρες που είχα περάσει στην Νέα Υόρκη. Τη νοσταλγική αυτή αναπόληση της χριστουγεννιάτικα στολισμένης μεγαλούπολης διέκοψε  η χαζοχαρούμενη φωνή της εκφωνήτριας που ενημέρωνε τους ακροατές γεμάτη χαρά, λες και επρόκειτο για ένα ευχάριστο γεγονός, για τα εγκαίνια του πρώτου Κοινωνικού Πλυντηρίου στο Δήμο της Αθήνας. Οι εικόνες του παρελθόντος χάθηκαν από μπροστά μου και η αγανάκτηση πήρε τη θέση τους. Δεν ξέρω με τι εκνευρίστηκα περισσότερο. Με την ηλίθια εκφωνήτρια και τον τρόπο που ανήγγειλε την είδηση, την ίδια την είδηση ή και τα δύο μαζί;

ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΣΟ ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ;

Παρακολουθώ τον τελευταίο καιρό αηδιασμένος το κάθε λογής νούμερο να προβαίνει σε πράξεις πατριδοκαπηλίας. Ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι όσο αυξάνουν αυτές οι πράξεις, τόσο πλησιάζουμε σε μια εθνική καταστροφή. Ο χρόνος θα δείξει. Με αφορμή λοιπόν τα καμώματα των διαφόρων δημόσιων αρλεκίνων αλλά και τα σχόλια επιπέδου καφενείου που γράφονται καθημερινά από τους διάφορους συμπολίτες μας, αποφάσισα να γράψω δυο λόγια για την Ελευθερία και για την Δουλεία.
Στο τέλος του κειμένου υπάρχει ένα παράδειγμα ώστε να μπορέσετε να έχετε ένα καθαρό μέτρο σύγκρισης για το τότε και για το σήμερα.
Τι είναι λοιπόν Ελευθερία;
Η ελευθερία είναι η δυνατότητα του ατόμου να σκέφτεται και να πράττει χωρίς την επιρροή εξωτερικών παραγόντων.Είναι, για έναν άνθρωπο, η δυνατότητά του να δρα κατά βούληση.Για να γίνω πιο ακριβής παραθέτω την ετυμολογία της λέξης: (ἐλεύθω= ἐρχομαι, πορεύομαι / ἐρῶ= αγαπώ -> ἔρως) δηλ. πηγαίνω όπου αγαπώ.

ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ: ΤΟ ΠΙΑΣΑΜΕ ΤΟ ΥΠΟΝΟΥΜΕΝΟ κ.ΤΣΙΠΡΑ

Χθες βράδυ ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έκανε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό. Κατά την γνώμη μου η πράξη αυτή δείχνει ότι η Κυβέρνηση βρίσκεται πλέον σε αδιέξοδο και δεν μπορεί να αντέξει το βάρος των εξελίξεων. Είναι πλέον ορατό ότι η δεύτερη αξιολόγηση δεν μπορεί να ολοκληρωθεί, αφού οι στόχοι δεν έχουν πιαστεί και το 4ο μνημόνιο είναι προ των πυλών.Προτιμά λοιπόν να έρθει, μέσω μονομερών ενεργειών, σε ρήξη με τους "δανειστές" παρά να υπογράψει μέτρα που θα φέρουν τον πολιτικό του  θάνατο.  Οι "δανειστές" πέρα ότι  ζητούν αίμα, που η Κυβέρνηση αδυνατεί να το δώσει για το λόγο που μόλις προανέφερα , επιφυλάσσουν και μια δεύτερη άσχημη έκπληξη στη ανήμπορη να αντιδράσει Κυβέρνηση. 

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η παραπάνω φωτογραφία τραβήχτηκε χθες από το φωτογράφο Στέλιο Μίσινα της Eurokinissi κατά τα χθεσινά επεισόδια στην Αθήνα.Τη θεωρώ ως την φωτογραφία της ημέρας. Στην φωτογραφία απεικονίζονται δύο διαφορετικοί κόσμοι που συνυπάρχουν στον ίδιο ακριβώς χώρο, σαν παράλληλα σύμπαντα που θα έλεγε και ένας φυσικός.

ΤΟ ΔΟΥΛΕΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ελάφρυνση του χρέους μέχρι το 2060(θα την δουν αυτοί που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα).Για τους ζώντες υπάρχουν νέα μέτρα που θα ανακοινωθούν εν καιρώ και θα ξεπερνούν τα 20δις. Όλα αυτά με την προϋπόθεση οτι το πλεόνασμα θα είναι στο 3,5% μετά το 2018! Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ακόμα γελάνε(ΔΝΤ).

ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

Σαρωτική νίκη του ΟΧΙ (σχεδόν 60%) στην συνταγματική μεταρρύθμιση που αποδυνάμωνε το Ιταλικό Κοινοβούλιο και έδινε υπερεξουσίες στο Γερμανικό μόρφωμα που λέγεται Ε.Ε. Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας είναι υπό παραίτηση σε αντίθεση με τον Έλληνα πρωθυπουργό που αντέστρεψε το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος και μετέτρεψε την Ελλάδα από ανεξάρτητη χώρα σε οικονομικό προτεκτοράτο. Πολλοί λένε ότι το τέλος του ευρώ πλησιάζει.
Μετά το ΟΧΙ των Ελλήνων που πραξικοπηματικά έγινε ΝΑΙ, το Brexit των Βρετανών,έρχεται το ΟΧΙ των Ιταλών.Με περίπου παραπλήσια ποσοστά και οι τρεις λαοί είπαν ΟΧΙ στην κατάλυση της Δημοκρατίας, ΟΧΙ στην τυραννία των Γερμανοκρατούμενων Βρυξελλών. Αποδείχτηκε ότι καμιά μέθοδος τρομοκρατίας δεν στάθηκε ικανή να κάμψει τη θέληση των πολιτών (Οι Ιταλοί ψήφισαν χθες με το φόβο της κατάρρευσης των ιταλικών τραπεζών. Εμείς ψηφίσαμε με κλειστές τράπεζες και κάπιταλ κοντρολς και οι Βρετανοί με το φόβο της οριστικής αποβολής από την Ευρώπη).

Άνοιξε λοιπόν ο δρόμος  για μεγάλες αλλαγές στην Ευρώπη. Όσο οι πολίτες καταπιέζονται και τρομοκρατούνται από την οικονομική ασφυξία που επιβάλλει το διεστραμμένο κονκλάβιο των Βρυξελλών τόσο θα μεγαλώνει η αντίδραση, η οποία θα εκφράζεται με εκκωφαντικό τρόπο όποτε της δίνεται η ευκαιρία.Νομίζω ότι η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο σταυροδρόμι. Είτε θα αλλάξει και θα μετατραπεί στην Ευρώπη των λαών και της αλληλεγγύης, είτε θα διαλυθεί πολύ σύντομα.
Όσο εξαθλιώνονται και καταπιέζονται οι πολίτες, τόσο συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν μέλλον. Η απελπισία τότε, μετατρέπεται σε απάθεια και ο φόβος της χειροτέρευσης των πραγμάτων αρχίζει να ελαττώνεται μέχρι που εξαφανίζεται τελείως. Ανάλογη πορεία έχει και η ισχύ της εξουσία. Γίνεται λαομίσητη και παντελώς ανίσχυρη.
Θα ήταν χρήσιμο να εξετάσει κάποιος τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του Δημοψηφίσματος της Ελλάδας, της Βρετανίας και της Ιταλίας. Δηλαδή ποιες κοινωνικές ομάδες ψήφισαν ΝΑΙ και ποιες ΟΧΙ.
Η Ιστορία είναι γεμάτη με δεκάδες παραδείγματα για το τι συμβαίνει όταν μια κοινωνία φτάνει σε μια τέτοια οριακή κατάσταση. Η πορεία της είναι συγκεκριμένη, μη αναστρέψιμη και τα αποτελέσματα γνωστά.

Η συνέχεια αναμένεται συναρπαστική ή όπως μου είπε ένας καλός μου φίλος: " Στις μέρες μας θα τα δούμε όλα. Μα όλα!!!"

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΛΗΜΑΤΑ

Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι από τις τελευταίες εν ζωή εμβληματικές προσωπικότητες που έβγαλε αυτός ο τόπος. Καλώς ή κακώς είναι ένα σύμβολο της μεταπολεμικής Ελλάδας που ξάφνιασε με τη γνώμη του πολλές φορές την ελληνική κοινωνία. Η προσωπικότητα του Μίκη καθώς και ο βίος του είναι γεμάτη αντιφάσεις (ποιος ξεχνά το : Καραμανλής ή τανκς;). Πέρα όμως τις όποιες ενστάσεις ο ρόλος του στην πολιτική ζωή του τόπου υπήρξε καταλυτικός. Με αυτό το γνώμονα αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο. Χθες ο υπερήλικας μουσουργός έκανε μια πολιτική παρέμβαση που προκάλεσε και θα προκαλέσει αίσθηση και προβληματισμό. Ανάρτησε στην προσωπική του ιστοσελίδα , ένα άρθρο- φωτιά με τίτλο Προδομένη Δημοκρατία,το οποίο συνοδεύονταν από μια ανοικτή επιστολή προς τον Αλέξη Τσίπρα με αφορμή την παρουσία του τελευταίου στην κηδεία του Φ. Κάστρο στην  Αβάνα της Κούβας. Προσωπικά δεν έχω διαβάσει ποτέ μέχρι τώρα πιο απαξιωτική επιστολή που ν΄ αναφέρεται σε εν ενεργεία πρωθυπουργό.Η επιστολή δεν νομίζω να περιέχει κανένα ίχνος υπερβολής. Είναι δε το χειρότερο δημόσιο φτύσιμο που έχει πέσει ποτέ σε αρχηγό κράτους.Η επιστολή τελειώνει ειρωνικά με τη φράση του Αρη Βελουχιώτη: Καλή αντάμωση στα γουναράδικα. Φράση με την οποία ο Καπετάνιος του ΕΛΑΣ προεξοφλούσε με πικρία το θάνατό του ίδιου και των συντρόφων του. Πολύ δυσοίωνη φράση. 

ΑΓΡΙΟΣ ΣΠΟΡΟΣ

Χθες παρακολούθησα μια θεατρική παράσταση που θεωρείται από τις πιο επιτυχημένες της φετινής σεζόν. Πρόκειται για τον «Άγριο Σπόρο» του Γιάννη Τσίρου. Με το θέατρο δεν έχω και την καλύτερη σχέση, αλλά η εμφάνιση του Τάκη Σπυριδάκη –τον οποίο γουστάρω πολύ σαν ηθοποιό- στον κεντρικό ρόλο, ήταν για μένα το δέλεαρ για να αποφασίσω να πάω να την παρακολουθήσω.

Δεν διάβασα καμιά κριτική, ούτε ασχολήθηκα να μάθω την υπόθεση.Προτίμησα  να αποκτήσω μια δική μου άποψη, που θα διαμορφωνόταν ύστερα από την παρακολούθηση της παράστασης, αφού θεμελιώδης αρχή μου είναι να παρακολουθώ ένα έργο χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις και κατευθύνσεις, ώστε να αποκτήσω μια όσο το δυνατόν  προσωπική, καθαρή εικόνα και να αντιληφθώ πόσο βαθιά μπορεί να φτάσουν οι δημιουργοί στην ψυχή μου και να την αγγίξουν.  Αρκέστηκα λοιπόν στα θετικά σχόλια για την παράσταση από ανθρώπους που εμπιστεύομαι και αποφάσισα να βγάλω ένα εισιτήριο μέρες πριν, αφού η ζήτηση είναι μεγάλη και οι παραστάσεις που απομένουν λίγες.

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΟΜΒΙΑ

Ένα αεροπορικό δυστύχημα στην Κολομβία στάθηκε η αφορμή για να εκτεθούν πολλά ελληνικά ΜΜΕ ως προς την σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν μια είδηση.Στην αγωνία τους να αναμεταδώσουν την είδηση όσο πιο γρήγορα γίνεται, έγιναν και πάλι ρεζίλι. Ο λόγος για την φωτογραφία του υποτιθέμενου αεροπλάνου που κατέπεσε  και η οποία  αναμεταδόθηκε από πολλά site χωρίς κανείς να αναρωτηθεί το προφανές. Είναι όντως αυτό το αεροπλάνο που κατέπεσε ή μήπως πρόκειται για μια φωτογραφία αρχείου;
Δυστυχώς δεν ίδρωσε το αυτί κανενός υπευθύνου. Έτσι η αξιοπιστία της ενημέρωσης πήγε περίπατο.
Όπως θα παρατηρήσετε στην φωτογραφία ,την οποία δημοσιεύω στην κορφή του άρθρου, θα καταλάβετε με την πρώτη ματιά ότι το αεροπλάνο που εικονίζεται είναι πολύ μικρό για να χωρά 81 επιβάτες. Για κάποιους πιο έμπειρους στα αεροπορικά ερωτηματικά προκαλεί και το νηολόγιο του αεροπλάνου που είναι νηολόγιο ΗΠΑ!! Αεροπορική εταιρεία της Κολομβίας και πετά με αμερικανικό νηολόγιο;
Κάνοντας κάποιος μια ολιγόλεπτη έρευνα στο διαδίκτυο συλλέγει  σημαντικά στοιχεία και φυσικά δεν γίνεται ρεζίλι.

ROBERT McCABE: ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΑ ΑΙΓΑΙΟΥ

Ο  φωτογράφος Robert McCabe είναι ένας εραστής της Ελλάδας.Χωρίς υπερβολή τα έργα του μπορούν να σταθούν επάξια  δίπλα στα έργα των μεγάλων Ελλήνων φωτογράφων,όπως ο Μελετζής,ο Τλούπας, ο Μπαλάφας, η Παπαϊωάννου, η Νέλλη κ.α. , οι οποίοι έχουν υμνήσει με τις φωτογραφίες τους τη δύναμη του ελληνικού τοπίου. Γεννήθηκε στο Σικάγο το 1934 και μεγάλωσε στην περιοχή της Νέας Υόρκης.Σε ηλικία 5 ετών απέκτησε την πρώτη του φωτογραφική μηχανή, δώρο από τον πατέρα του. Από τότε δεν εγκατέλειψε ποτέ το μαγικό κόσμο της φωτογραφίας αφού την αγάπη του για την σύλληψη μοναδικών εικόνων την έκανε επάγγελμα.
Το 1954 πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι στην Ευρώπη. Επισκέφτηκε τη Γαλλία, την Ιταλία, και την Ελλάδα.Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1955 και το 1957 επιβαίνοντας σε ένα αμερικάνικο φορτηγό  πλοίο και ταξίδεψε για μεγάλο διάστημα στο Αιγαίο.Το 1957 τράβηξε μια σειρά έγχρωμων φωτογραφιών  με θέμα τα ελληνικά νησιά, για λογαριασμό του National Geographic.Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε στην τηλεόραση με τον πρέσβη Γιώργο Μελά παρουσιάζοντας μια φωτογραφική περιήγηση της Ελλάδας. Έκτοτε  ακολούθησαν πολλές εκθέσεις με θέμα την Ελλάδα , τους ανθρώπους, και τις αρχαιότητες της.

ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ 1926-2016

Έφυγε από την ζωή ο Φιντέλ Κάστρο σε ηλικία 90 ετών. Υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες του 20ου αιώνα. Όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις ο Κάστρο είχε πολλούς υποστηρικτές και αντίστοιχα πολλούς ορκισμένους εχθρούς. Πέρα όμως από το τι συναισθήματα τρέφει κάποιος έναντι του εκλιπόντος δεν μπορεί να αμφισβητήσει ορισμένα χαρακτηριστικά της πορείας του που τον ανέδειξαν σε μια μοναδική παγκόσμια φιγούρα.

ΜΑΥΡΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Στρατιωτάκια ακούνητα αμίλητα αγέλαστα

Αυτό που πραγματικά με θλίβει σήμερα είναι που ο άνθρωπος υποβιβάστηκε σε καταναλωτή. Αν προσέξετε τα δημοσιεύματα για την Μαύρη Παρασκευή δεν αναφέρονται σε ανθρώπους αλλά σε καταναλωτές. Χθες 200 κορίτσια στάθηκαν για ώρες στην ουρά προκειμένου να πάρουν ένα κραγιόν δωρεάν. Σήμερα παρόμοιες σκηνές θα εκτυλιχθούν σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν την δύναμη να κάνουν μεγάλες εκπτώσεις. Στην Ελλάδα η κοινωνία στενάζει από ασύλληπτους φόρους και χρέη που δημιουργήθηκαν από το μηδέν. Άρα το εισόδημα που περισσεύει για αγορές είναι το ελάχιστο.Αυτό το ελάχιστο εισόδημα θα καταναλωθεί σήμερα στα καταστήματα των μεγάλων εταιρειών αφαιρώντας από τις ελληνικές μικροεπιχειρήσεις άλλη μια μικρή ανάσα ζωής.Πραγματικά μια μαύρη μέρα για την κοινωνία μας.

ΤΑ 26 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΠΟΥ ΤΑΡΑΞΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Λέγεται ότι είναι τα 26 σημαντικότερα δευτερόλεπτα φιλμ που γυρίστηκαν ποτέ είναι αυτά που κατέγραψε ένας μόδιστρος στο Ντάλας του Τέξας και περιγράφουν με τρομακτική λεπτομέρεια τη δολοφονία του Προέδρου των ΗΠΑ John F.Kennedy.
O Αβραάμ Ζαπρούντερ,ήταν ένας μετανάστης από τη Ρωσία που εργαζόταν  ως μόδιστρος και είχε σαν αγαπημένο του χόμπι να κινηματογραφεί όλα όσα ζούσε.
Την 22α Νοεμβρίου του 1963 είχε βγει στο δρόμο περιμένοντας και ο ίδιος τον πρόεδρο των ΗΠΑ κρατώντας στα χέρια του την 8 χιλιοστών κάμερα του. Μερικές στιγμές αργότερα και ο ίδιος θα γινόταν κομμάτι της αμερικάνικης ιστορίας.

 "Ήταν τα μάτια για την Αμερική  εκείνη τη φρικτή ημέρα», όπως εύστοχα δήλωσε ο ανταποκριτής Ιαν Κρόφορντ.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΔΩΝ : ΠΛΕΥΣΙΣ- ΝΑΥΠΗΓΙΚΗ & ΝΑΥΣΙΠΛΟΪΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Το Μουσείο Ηρακλειδών υπηρετεί από το 2004 την τέχνη, την παιδεία και τον πολιτισμό.Με βασική του φιλοσοφία το τρίπτυχο «Επιστήμη, Τέχνη και Μαθηματικά», το Μουσείο Ηρακλειδών συνεχίζει να υλοποιεί καινοτόμα επιμορφωτικά προγράμματα για μαθητές, εκπαιδευτικούς κι ενηλίκους στο κτίριο της οδού Ηρακλειδών 16, καθώς και εκθέσεις έργων τέχνης και εκλαΐκευσης της επιστήμης στο κτίριο της οδού Απ. Παύλου 37,στη περιοχή του Θησείου.
Στο πλαίσιο αυτό λειτουργεί από τον περασμένο Οκτώβριο μια έκθεση με τίτλο: «Πλεύσις - Ναυπηγική και Ναυσιπλοΐα των Ελλήνων από την αρχαιότητα έως τους νεότερους χρόνους».Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι την Κυριακή 28 Μαϊου 2017.

AMERICAN PIE

Σήμερα  αποφάσισα να σας πω μια ιστορία γύρω από ένα τραγούδι που φέρει τον παράξενο τίτλο American Pie. Μη ψάχνετε μάταια, τέτοια πίτα δεν υπάρχει.
Οι ιδιαιτερότητες του τραγουδιού δεν εξαντλούνται στον τίτλο του, αλλά συνεχίζονται μέσα στους στίχους όπου και εκεί υπάρχουν αναφορές και ονόματα που με την πρώτη ματιά ή άκουσμα φαντάζουν αινιγματικά. Το τραγούδι γράφτηκε από τον τραγουδοποιό, τραγουδιστή και κιθαρίστα της φολκ μουσικής τον Don McLean. Έχει διάρκεια 8,5 λεπτά και ουσιαστικά είναι μια μελοποιημένη απαγγελία  ενός ποιήματος.  Οι στίχοι, που γράφτηκαν μεταξύ του 1969 με 1971,  σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ, αποτελούν ένα 16 σέλιδο ποίημα του  οποίου το πρότυπο χειρόγραφο πουλήθηκε πέρσι σε δημοπρασία για 1,2 εκ.δολάρια.

ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ

«Η Ελλάς δεν ζητεί από κανένα να μεσολαβήσει υπέρ αυτής, επικαλείται απλώς το δίκαιον και την νομιμότητα, διότι πιστεύει ότι βασικό στοιχείο του πολιτισμού μας δεν είναι τόσον η στήριξη των πάσης φύσεως συμφερόντων μας, όσον η στήριξη της νομιμότητας. Ορθότερο θα ήταν, αν έλεγα, ότι πρωταρχικό συμφέρον όλων είναι η υπεράσπιση της νομιμότητος». (Κ. Στεφανόπουλος)

Έφυγε πλήρης ημερών ο Κωστής Στεφανόπουλος. Υπήρξε ,για την πλειοψηφία των Ελλήνων, ο πιο δημοφιλής Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν θα μιλήσω για την πολιτική του πορεία και για άλλα στοιχεία της βιογραφίας του. Αυτό θα το κάνουν τα ΜΜΕ. Εγώ θα σταθώ σε δυο πράγματα. Τη ρητορική του δεινότητα  και την φιλοπατρία.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Κυριακή απόγευμα. Το Σαββατοκύριακο βαίνει προς το τέλος του. Από ότι διαβάζω οι διαπραγματεύσεις με τους "δανειστές" συνεχίζονται με αμείωτη ένταση. Το αποτέλεσμα είναι πάνω κάτω γνωστό. Οι "δανειστές" θα σφίξουν και άλλο τη θηλιά γύρω από το λαιμό του ελληνικού λαού. Και το μαρτύριο θα συνεχιστεί μέχρι να μας κοπεί η ανάσα. Δεν υπάρχει αμφιβολία περί αυτού.
Διαβάζοντας κάποια άρθρα από την τρέχουσα επικαιρότητα έπεσε στην αντίληψή μου η παρακάτω διδακτική ιστορία.

ΞΑΝΑ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ #17

Σκίτσο του R.Crumb από την αμερικάνικη έκδοση του βιβλίο Me and Joe (1980)

Συνεχίζω σήμερα με άλλο ένα κομμάτι της διαδρομής του ταξιδιού στον κόσμο των μπλουζ. Πρόκειται για ένα απόσπασμα από το εξαντλημένο εδώ και αρκετά χρόνια βιβλίο του Michael Bloomfield : Me and Joe (ο ελληνικός τίτλος είναι : με τον Big Joe Williams). Μέσα σε ελάχιστες γραμμές ο Bloomfield περιγράφει μια σημαντική πτυχή της άγνωστης για μας Αμερικής,ξένης τόσο σε εμάς όσο και στα μάτια του Bloomfield. Ίσως ένας προσεκτικός αναγνώστης και μελετητής των μπλουζ καταλάβει γιατί οι λευκοί δεν μπορούν να παίξουν τα μπλουζ όπως οι μαύροι.

"..Έτσι να΄μαστε να διασχίζουμε μια γερασμένη γέφυρα και να μπαίνουμε στο Ιλινόι. Ο Τζο μας κατεύθυνε στα περίχωρα της μικρής πόλης και κατεβήκαμε μια στενή σκονισμένη οδό γεμάτη από λακούβες. Σταματήσαμε μπροστά σ' ένα ετοιμόροπο σπίτι,κάπως απομακρυσμένο από το δρόμο κι ο Τζο με την στραπατσαρισμένη του βαλίτσα στο χέρι κατέβηκε.Ο Τζόρτζ έσυρε έξω τον ενισχυτή του Τζο από το πίσω κάθισμα,ενώ εγώ έπιασα την κιθάρα του.Στεκόμασταν κι οι τρεις εκεί πέρα μέσα στο δρόμο. Ο Τζο βλοσυρός."Λοιπόν,θα τα πούμε στο Σικάγο", απολογήθηκα."Να προσέχεις, Τζο", είπε απ΄την άλλη ο Τζορτζ.Κάτι γρύλλισε ο Τζο κι εμείς γυρίσαμε στ΄αμάξι και ξεκινήσαμε.

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ

Σήμερα γιορτάζεται άλλη μια επέτειος.Η εξέγερση του Πολυτεχνείου.Όπως κάθε ιστορικό γεγονός έτσι και αυτό ακολούθησε την πεπατημένη της παρακμής, της λήθης και της παραποίησης των πραγματικών γεγονότων εκείνων τον κολασμένων ημερών. Άλλο ένα σημαντικό γεγονός της Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας που δυστυχώς σκυλεύτηκε από τους πάντες.
Στην μνήμη λοιπόν των θυμάτων αλλά και στο όνομα της αλήθειας και της ιστορικής μνήμης παραθέτω ένα απόσπασμα από το πλέον αξιόπιστο ιστορικό ντοκουμέντο, το Πόρισμα του Εισαγγελέα Τσεβά , που αφορά στο τι συνέβη από τις δραματικές μεταμεσονύκτιες ώρες της Παρασκευής 16 Νοεμβρίου 1973 μέχρι και τις απογευματινές ώρες της Κυριακής 18 Νοεμβρίου 1973.
 Ακολουθεί αυτούσιο το απόσπασμα του πορίσματος,για ,όλους όσους αγαπούν την ιστορική έρευνα και αναζητούν την ιστορική αλήθεια γύρω από αυτές τις ματωμένες μέρες της εξέγερσης και της ακραίας καταστολής. Μέσα από τις παρακάτω γραμμές, μεταξύ άλλων, θα διαπιστώσετε ότι ακόμα και στην πιο ακραία κατάσταση υπάρχουν δίπλα στα τρωκτικά και ερπετά που προσβάλλουν το ανθρώπινο είδος με τις πράξεις τους,  Άνθρωποι που αδιαφορούν για τις όποιες εντολές,  έχοντας καθαρό μυαλό και κρίση, δεν χάνουν την ψυχραιμία τους και πράττουν αυτό που θα έκανε κάθε πολιτισμένος άνθρωπος. Γίνονται ασπίδα προστασίας για αθώους και ανυπεράσπιστους συνανθρώπους τους. Μια ακτίδα αισιοδοξίας μέσα στο σκοτάδι του μίσους και της σφαγής:

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΟ ΑΣΠΡΟΚΑΛΤΣΑΚΙΑ

Η Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Σαν Μαρίνο ( Serenissima Repubblica di San Marino) είναι ένα από τα μικρότερα κράτη του κόσμου, με έκταση μόλις 61,2 τ.χλμ. και 33.005 κατοίκους σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις του 2015. Είναι μεσόγεια χώρα και βρίσκεται στην κεντρική ιταλική χερσόνησο.Το λιλιπούτειο αυτό κρατίδιο στην Ιταλία αποτελεί ένα από τα μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Unesco. Οι κάτοικοί του περηφανεύονται για τα 1.710 χρόνια ελευθερίας που απολαμβάνουν, αποτέλεσμα της δημοκρατικής διακυβέρνησής του μέσα στους αιώνες και όχι άδικα θεωρείται ως το παλαιότερο δημοκρατικό κράτος του κόσμου.

Το κρατίδιο του Σαν Μαρίνο αγαπά το ποδόσφαιρο και διαθέτει εθνική ομάδα. Η εθνική ομάδα του Σαν Μαρίνο αγωνίστηκε πρόσφατα με την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Γερμανία, από την οποία ηττήθηκε εντός έδρας με 8-0. Σκορ λογικό αφού τα ποδοσφαιρικά μεγέθη των δυο ομάδων  είναι ασύγκριτα. Μετά το τέλος του αγώνα ο Γερμανός ποδοσφαιριστής Τόμας Μίλερ δήλωσε αλαζονικά για τον αγώνα:

ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΖΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΞΕΒΡΑΚΩΜΑΤΟΣ;

το επίμαχο πανό που το κρατάνε 2-3 πιτσιρικάδες...(ανθρωπόμορφα τέρατα κατά τον υφυπουργό)

Χθες βρέθηκαν στο γήπεδο ο πρωθυπουργός,ο υφυπουργός του Αθλητισμού και άλλα επιφανή μέλη της "αριστερής κυβέρνησης" για να παρακολουθήσουν τον αγώνα της Εθνικής ομάδας με την Βοσνία.

Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι βρέθηκαν σε ένα γήπεδο όπου συνέβησαν σημεία και τέρατα. Ωστόσο η όραση τους όσο και η ευαισθησία τους είναι επιλεκτική αφού το μόνο μελανό σημείο που είδαν σε όλο τον αγώνα ήταν ένα γελοίο κουρελοπανό που προκαλούσε τους Βόσνιους για την σφαγή στην Σρεμπρένιτσα. Μάλιστα το πανό έγινε η αιτία για να βγάλει σήμερα μια πύρινη ανακοίνωση ο υφυπουργός. Μιλώντας εκ μέρους όλης της Κυβέρνησης καταδίκασε με σκληρούς χαρακτηρισμούς αυτούς που ανάρτησαν το πανό με το προκλητικό περιεχόμενο. Θα συμφωνήσω μαζί του ότι τέτοιου είδους ενέργειες πρέπει να καταδικάζονται. Όμως θα έπρεπε να υπήρχε ίδια και εντονότερη αντίδραση και για τα υπόλοιπα περιστατικά που συνέβησαν στον αγώνα και τα οποία όμως οι κύριοι τα έκαναν γαργάρα. Τι θέλουν να μας δείξουν; τι θέλουν να μας πουν; Ότι είμαστε της καρπαζιάς και του ξεβρακώματος; Θα απαντούσα ας μη κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια.

ΤΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΡΟΥΧΑ

Η Κουτουλιά(*)

Σήμερα θυμήθηκα μια μεγάλη στιγμή του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου. Μια στιγμή που επισκίασε όλη την διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 στη Γερμανία,ακόμα και την κατάκτηση του κυπέλλου από την Ιταλία. Είναι 9 Ιουλίου του 2006 και στον τελικό του Κυπέλλου βρίσκονται αντιμέτωποι η Γαλλία και η Ιταλία. Στην ομάδα της Γαλλίας αγωνίζεται για τελευταία φορά ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που γνώρισε ο πλανήτης, ο Ζινεντίν Ζιντάν. Ο Ζιντάν σε αυτή την τελευταία διοργάνωση της καριέρας του έχει καταφέρει να οδηγήσει την Γαλλία στον τελικό παίζοντας σχεδόν μόνος του. Στον τελικό έχει καταφέρει να σκοράρει στο 7ο λεπτό με κτύπημα πέναλτι. Το παιγνίδι κυλά και η Ιταλία καταφέρνει να ισοφαρίσει σε 1-1 με τον Ματεράτσι. Ο κανονικός λήγει ισόπαλος. Οι ομάδες πάνε στην παράταση. Σε μια φάση ο Ζιντάν με το Ματεράτσι έχουν μια αψιμαχία πάνω στην διεκδίκηση της μπάλας. Στο βίντεο που θα παρακολουθήσετε φαίνεται ότι οι παίκτες έχουν μεταξύ τους ένα μικρό διάλογο. Ο Ζιντάν γυρίζει την πλάτη του και απομακρύνεται ενώ ο Ματεράτσι συνεχίζει να του μιλά. Ο Ζιντάν έχει διανύσει έλάχιστα μέτρα όταν ξαφνικά κοντοστέκεται, σκέφτεται και κάνει μεταβολή. Πλησιάζει τον Ματεράτσι και του δίνει μια δυνατή κεφαλιά στο στήθος και τον ξαπλώνει κάτω. 

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ

Πέθανε σε ηλικία 82 ετών ο μεγάλος τραγουδοποιός και ποιητής Λέοναρντ Κοέν.Η δισκογραφική του εταιρεία ανακοίνωσε το θάνατό του με μια λιτή δήλωση στο Facebook:

" Με βαθύτατη λύπη  ανακοινώνουμε ότι ο θρυλικός ποιητής, τραγουδοποιός και καλλιτέχνης Λέναρντ Κοέν απεβίωσε. Έχουμε χάσει έναν από τους πιο αξιοθαύμαστους και παραγωγικούς οραματιστές. Ένα μνημόσυνο θα λάβει χώρα στο Λος Άντζελες στο μέλλον. Η οικογένειά του ζητά να σεβαστείτε την ιδιωτική της ζωή κατά τη διάρκεια του πένθους της".

Ο Leonard Cohen ήταν ήδη φτασμένος ποιητής όταν αποφάσισε να ασχοληθεί το 1965 σε ηλικία 31 ετών με το τραγούδι και την μουσική. Αμέσως αναδείχθηκε σαν έναν από τους επιδραστικότερους τραγουδοποιούς της δεκαετίας του ΄60 και των μέσων του ΄70. Μόνο ο Bob Dylan τον ξεπέρασε ενώ μόλις δυο μπορούν να σταθούν πλάι του: ο Paul Simon και η φίλη του Joni Mitchel.

ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΑ

Έχουν περάσει καμιά 30αριά ώρες από το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών.Το πρώτο συμπέρασμα που έχω βγάλει από τις αντιδράσεις των ανθρώπων εδώ στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό είναι ένα. Ο κόσμος έχει διχαστεί σε δύο στρατόπεδα που ξεχειλίζουν από οργή και φανατισμό. Η αποτυχία του καπιταλισμού να δώσει λύσεις αλλά και να διαχειριστεί ως μόνη δύναμη , μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, την ανθρωπότητα έφερε τα πράγματα στην σημερινή κατάσταση που θυμίζει καζάνι το οποίο είναι έτοιμο να εκραγεί.Το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο γιατί δεν φαίνεται πουθενά μια αξιόπιστη λύση που θα απαλείψει τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, την οικονομική κρίση που μαστίζει τον πλανήτη και προκαλεί μόνο πόνο και καταστροφή.
Περιπλανώμενος στο διαδίκτυο έπεσα πάνω στο παρακάτω διάλογο (Έναν από τους δεκάδες που έχουν ανοίξει τις τελευταίες ώρες) που είναι από τους χαρακτηριστικότερους και σκιαγραφούν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και εξελίσσεται συνεχώς χωρίς λογική και ψυχραιμία σε κοινωνικό αλληλοσπαραγμό. Με άλλα λόγια η κατάσταση συνοψίζεται σε δυο μόλις λέξεις: Πουτάνα όλα...

Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΟΙΚΟ

Όπως φαίνεται ο Ντόναλντ Τράμπ,εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα είναι ο 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Πολλοί θα πέσουν από τα σύννεφα για άλλη μια φορά. Ο κόσμος κάνει στροφή προς τον συντηρητισμό αφού ο νεοφιλελευθερισμός όχι μόνο δεν έδωσε λύσεις αλλά βύθισε τον πλανήτη σε μια πρωτόγνωρη οικονομική ύφεση που ακολουθήθηκε από μεγάλες κοινωνικές ανισότητες. Τα μηνύματα είχαν αρχίσει να έρχονται από νωρίς με την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη, και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Βρετανία. Νομίζω ότι ο μεγάλος ηττημένος αυτής της αναμέτρησης θα είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα. Η κατάσταση θυμίσει όλο και περισσότερο την περίοδο του Μεσοπολέμου.

ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

Οι Γερμανοί έχουν βαλθεί να αποδείξουν με κάθε τρόπο ότι  ο ναζισμός δεν ήταν μια ατυχής παρένθεση αλλά ένα από τα χαρακτηριστικά του DNA τους.Φροντίζουν με κάθε ευκαιρία να εκδηλώσουν την ξενοφοβία τους και την τάση τους προς απομονωτισμό κάθε κοινωνικής ομάδας και κάθε φυλής που είναι ξένη με αυτούς. Τελευταίο παράδειγμα η κατασκευή τείχους ύψους 3,65 μέτρων το οποίο θα περιβάλει τον νεο-αναγειρώμενο οικισμό που θα "φιλοξενήσει" 160 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα ώστε αυτά να μην έχουν καμιά επαφή με τους Γερμανούς πολίτες. Αυτή την εξωφρενική απόφαση του μαντρώματος δηλαδή των παιδιών πάρθηκε όταν οι κάτοικοι του προαστίου του Μονάχου στο οποίο κτίζεται ο μικρός οικισμός,διαμαρτυρήθηκαν στις αρχές για την πτώση της αξίας των περιουσιών τους από την ύπαρξη του οικισμού και επιπρόσθετα η παρουσία των νεαρών προσφύγων θα προκαλούσε φασαρίες με την συμπεριφορά τους.

ΟΤΑΝ ΕΚΛΑΨΕ Ο ΦΙΛΗΣ

Σήμερα ένα από τα θέματα που απασχόλησαν την πολιτική επικαιρότητα ήταν η ομιλία του άλλοτε κραταιού κ.Φίλη κατά την παράδοση του υπουργικού του θώκου στο Υπουργείο Παιδείας. Παρακολούθησα την 25λεπτη ομιλία του πρώην πραιτοριανού, που σήμερα ξαναφόρεσε το αμπέχονο της αριστερής ιδεολογίας. Ο λόγος του χωρίστηκε σε 2 μέρη. Το πρώτο μέρος ήταν ο απολογισμός του έργου του στο Υπουργείο και το δεύτερο μέρος ήταν καταγγελτικό . Ένα ευθύ πολιτικό κατηγορώ εναντίον του ίδιου του Πρωθυπουργού ο οποίος  υπέκυψε , κατά τον κ. Φίλη, στις πιέσεις της Εκκλησίας και τον ακροδεξιών συνεργατών του οι οποίοι , πάντα κατά την άποψη του κ.Φίλη είναι έτοιμοι να ρίξουν την κυβέρνηση, αν αυτό τους το ζητήσει η Εκκλησία. Μίλησε επίσης για εκτέλεση συμβολαίου πολιτικού του θανάτου, λέγοντας χαρακτηριστικά "Την εβδομάδα που μας πέρασε και παρά την άρση των παρεξηγήσεων, όπως δήλωσε ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος εξερχόμενος του μεγάρου Μαξίμου, οργανώθηκε και εκτελέστηκε ένα πολιτικό συμβόλαιο θανάτου σε βάρος μου. Εκεί ζητήθηκε η καθαίρεση του προβληματικού υπουργού Παιδείας."

ΣΟΥΖΑΝ ΣΑΡΑΝΤΟΝ: ΔΕΝ ΨΗΦΙZΩ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΛΠΟ ΜΟΥ

Πλησιάζει η ώρα των αμερικανικών εκλογών. Προσωπικά το όλο θέμα με αφήνει αδιάφορο αφού όπως έχει αποδειχτεί ιστορικά, την πολιτική την ορίζουν τα λόμπυ και όχι οι Αμερικανοί Πρόεδροι. Παρόλα αυτά θα ήθελα να σταθώ σε μια συνέντευξη που κατά τη γνώμη μου ήταν η πιο σοβαρή που άκουσα τους τελευταίους μήνες. Η συνέντευξη δόθηκε όχι από πολιτικό πρόσωπο -αλήθεια υπάρχει κάτι τέτοιο στις μέρες μας;- αλλά από μια 70-χρονη αμερικανίδα ηθοποιό την Susan Sarandon.

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ

Πέθανε από καρδιακή ανακοπή ο Ανδρέας Βγενόπουλος, ιδρυτής του Ομίλου της Marfin Investment Group (MIG) και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του νοσοκομείου ΥΓΕΙΑ.

Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του νοσοκομείου ΥΓΕΙΑ «σήμερα Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016 στις 03.30 το πρωί απεβίωσε ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου Ανδρέας Βγενόπουλος από καρδιακή ανακοπή».

Στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι με βαθιά οδύνη το Διοικητικό Συμβούλιο της Marfin Investment Group (MIG) ενημερώθηκε για τον θάνατο του ιδρυτή του Ομίλου Ανδρέα Βγενόπουλου. 

Αυτή η είδηση εμπλουτισμένη με ένα μικρό βιογραφικό του εκλιπόντος κάνει το γύρω του διαδικτύου. Έτσι γράφτηκε το τέλος μιας αμφιλεγόμενης προσωπικότητας που απασχόλησε το δημόσιο βίο για πάνω από μια 20ετία.

WABI-SABI : Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΑΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΘΑΡΤΟΥ.

"Το wabi-sabi αναφέρεται στην ομορφιά ενός αντικειμένου που είναι ατελές, που είναι φθαρτό. Που είναι ταπεινό. Που κάποια μέρα θα χαθεί όπως χάνονται όλα. Δεν αφορά την αγάπη για κάτι άφθαρτο, νεανικό και αψεγάδιαστο αλλά το σεβασμό για κάτι που περνάει, που είναι εύθραυστο, που έχει πάνω του τη μελαγχολία του τέλους του."


Με τις μοτοσυκλέτες δεν έχω κάποια ιδιαίτερη σχέση πόσο μάλλον με τα έντυπα που ασχολούνται με αυτές. Το μόνο έντυπο που διαβάζω είναι ένα περιοδικάκι που εκδίδει οι η Ελληνική Λέσχη Φίλων Κλασικής Μοτοσυκλέτας και αυτό γιατί μ΄αρέσει ο τρόπος γραφής των αρθρογράφων οι οποίοι ξεδιπλώνουν μέσα από τα γραπτά τους έναν κόσμο που είναι θεατός μόνο από λίγους που έχουν τη ευαισθησία να τον αντιληφθούν (Μπορείτε να μπείτε εδώ και να διαβάσετε:http://www.classicbike.gr/content/kr/Kradasmoi15.pdf). Σήμερα το πρωί όμως έπεσε στην αντίληψη μου ένα κείμενο που πραγματικά με άφησε έκπληκτο και με συγκίνησε με την απλότητα και την ευαισθησία του. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην τελευταία σελίδα κάποιου τεύχους του περιοδικού ΜΟΤΟ !! Το κείμενο που το υπογράφει ο Λάζαρος Αλεξάκης, είναι για μένα ένα από τα καλύτερα κείμενα που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό. Έτσι αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας:

ΤΑ ΡΑΚΟΚΑΖΑΝΑ

Μπήκε ο Νοέμβρης. Καλό μήνα σε όλους. 
Για το σημερινό άρθρο αφορμή στάθηκε ένα νέο "εξωτικό φρούτο" που κάποιοι προσπαθούν να εισάγουν στα ελληνικά ήθη και έθιμα το Halloween. Σε απάντηση λοιπόν απέναντι σε αυτή τη νέα "μανία" θα αντιπαραθέσω ένα πατροπαράδοτο έθιμο που λαμβάνει χώρα σχεδόν σε όλη την ελληνική ύπαιθρο (και όχι μόνο) τους μήνες Οκτώβριο και Νοέμβριο και ειδικά στην Κρήτη. Πρόκειται για τα καζανέματα ή ρακοκαζανέματα. Μια διαδικασία που αφορά την απόσταξη του τσίπουρου, της τσικουδιάς ή ρακής. Κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας οι άνθρωποι βρίσκουν την αφορμή για να γλεντήσουν δίπλα στο καζάνι δοκιμάζοντας ταυτόχρονα και το προϊόν της απόσταξης.

Ακολουθεί ένα αρκετά κατατοπιστικό άρθρο γύρω από αυτό το έθιμο όπως το βρήκα στο blog mantinades.gr. 

ΣΤΟΝ ΞΕΓΝΟΙΑΣΤΟ ΚΑΒΑΛΑΡΗ

Πριν λίγες μέρες έχασα ένα φίλο που μπορεί να μη ταιριάζαμε σε πολλά αλλά μας ένωνε το πνεύμα ελευθερίας που είχαμε και οι δυο , ο καθένας από την δική του οπτική. Τον Τάκη τον περίμενα να έρθει να με συναντήσει κάπου κοντά στα Μετέωρα για να περάσουμε μαζί το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου. Η μοίρα είχε άλλα σχέδια.Ο Τάκης μας αποχαιρέτησε νωρίς, θύμα της απροσεξίας κάποιου οδηγού αυτοκινήτου που δεν σέβεται ότι κινείται γύρω του. Προσπαθώντας να μαζέψω τις σκέψεις μου θέλησα να γράψω δυο γραμμές για τον φίλο μου που άφησε το ίχνος του στη ψυχή μου.
Ο Τάκης ήταν ένας ξέγνοιαστος καβαλάρης. 

ΜΙΑ ΚΙΘΑΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ...

Σαν σήμερα το 1979 απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Οδυσσέα Ελύτη για το έργο του Άξιον Εστί. Ένα έργο το οποίο δεν πρέπει να λείπει από κανένα ελληνικό σπίτι και στο οποίο θα πρέπει να καταφεύγει, ο κάθε ένας που αισθάνεται και αγαπά αυτό τον τόπο, το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού, τα κακοτράχαλα βουνά και τα μικρά χωράφια με τα αμπέλια και τις ελιές, το θείο φως του ήλιου, για να παίρνει δύναμη και να εξηγεί τις μαγικές εικόνες που απλώνονται μπροστά του, αλλά και τα τερτίπια της Ιστορίας. Είναι ένα από τα πιο ασφαλή καταφύγια που υπάρχουν στις μέρες μας.
Με την ευκαιρία της ανάμνησης της απονομής, που ως μαθητής θυμάμαι οτι τη γιορτάσαμε στο σχολείο με τον ίδιο στείρο τρόπο που γιορτάζουμε όλα τα λαμπρά γεγονότα σε αυτό τον ευλογημένο, κατά τ΄άλλα τόπο, θα ήθελα να αναρτήσω αντί οτιδήποτε άλλου κειμένου το εισαγωγικό σημείωμα του ποιητή για την ποιητική του συλλογή που είδε το φως της δημοσιότητας το 1972 με τίτλο : " Τα ρω του Έρωτα".
Ένα σημείωμα αρκετά επίκαιρο, αφού αθέλητα θέτει σήμερα κάποια πράγματα στη σωστή τους διάσταση.Συνήθως ότι είναι διαχρονικό είναι και αληθές.Θα μπορούσε, ας πούμε, να ήταν και μια δήλωση στήριξης της επιλογής του Μπομπ Ντίλαν για το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Η ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ Η JAZZ

Υπάρχουν κάποιες στιγμές στην Ιστορία της Ανθρωπότητας όπου εμφανίζονται κάποιες φωτεινές προσωπικότητες που χαράσσουν νέους δρόμους  στην πορεία της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους. Σήμερα θα μιλήσω για μια μουσική επανάσταση που αναθεώρησε τη μουσική, στα μέσα περίπου του 20ου αιώνα. Βρισκόμαστε στο 1959 στις ΗΠΑ. Είναι η χρονιά που άλλαξε η φυσιογνωμία της τζαζ. Τέσσερις εμβληματικοί μουσικοί, ο Μάιλς Ντέιβις, ο Ντέιβιντ Μπρούμπεκ, ο Τσαρλς Μίνγκους και ο Ορνέτ Κόλμαν ηχογραφούν, μαζί με τα συγκροτήματά τους, τα οποία αποτελούνται από τεράστιους μουσικούς, μουσικές συνθέσεις που αποτυπώνονται σε 4 άλμπουμ. Πρόκειται για τα :

Kind of Blue - Miles Davis
Time Out- Dave Brubeck
Mingus Ah Um?-Charles Mingus
The Shape of Jazz to Come-Ornette Coleman

ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ : ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΥΡΙΟΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ

Όπως γνωρίζετε χθες έφυγε από τη ζωή ένας μεγάλος πνευματικός άνθρωπος ο Ντάριο Φο. Ένας πληρέστατος καλλιτέχνης αφού ήταν θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης, σκηνογράφος, ηθοποιός ,λογοτέχνης,ζωγράφος και θιασάρχης. Είχε τιμηθεί με το Νόμπελ Λογοτεχνίας , για το σύνολο του συγγραφικού του έργου το 1997. Ο Φο δεν έμεινε ποτέ αποστασιοποιημένος  από τα κοινωνικά προβλήματα και τις ανισότητες. Δεν δίστασε ποτέ να πει τη γνώμη του όσο ανατρεπτική και αυτή φαίνονταν για το κατεστημένο. 
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συμπαράστασή του στον Ιταλό αναρχικό Tζουσέπε Πινέλλι, ο οποίος είχε κατηγορηθεί αδίκως για θανατηφόρα βομβιστική έκρηξη στο Μιλάνο. Ο Πινέλι έπεσε από παράθυρο της αστυνομικής διεύθυνσης του Μιλάνου κατά την διάρκεια της ανάκρισής του και μεγάλο μέρος της ιταλικής κοινής γνώμης, αλλά και τον διανοουμένων, υποστήριξε με έμφαση ότι ο θάνατός του δεν οφειλόταν σε αυτοκτονία. Ο Φο, για την όλη αυτή ιστορία αποφάσισε να γράψει το έργο- καταγγελία «ο Τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού». Επίσης στήριξε τον αγώνα των Ελλήνων αντιστασιακών κατά της χούντας των συνταγματαρχών  και  κατήγγειλε τον θανάτο της Ούρλιχε Μάινχοφ στο κελι των φυλακών υψίστης ασφαλείας των Γερμανικών φυλακών στο Σταμχάιμ της Στουτγκάρδης μέσα από ένα συγκλονιστικό μονόλογο που ερμήνευσε η σύζυγός του Φρανκα Ράμε, με τον τίτλο : "Εγώ η Ούρλιχε Μάινχοφ καταγγέλλω."

MEET ME IN THE MORNING

Bob Dylan & Mike Bloomfield (Highway 61 Revisited sessions)

Χθες ανακοινώθηκε η απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Bob Dylan.Το σκεπτικό της Σουηδικής Ακαδημίας συνοψίζεται στην εξής φράση της ανακοίνωσης που εξέδωσε: «Με το έργο του δημιούργησε νέες ποιητικές εκφράσεις στο πλαίσιο της σπουδαίας παράδοσης του αμερικανικού τραγουδιού».
Όπως ήταν φυσικό επόμενο αυτή η απονομή- έκπληξη δημιούργησε αμέσως δύο μεγάλα αντίπαλα στρατόπεδα. Τους υποστηρικτές και τους επικριτές. Προσωπικά αδιαφορώ για το τι λένε διάφοροι και ειδικά οι άσχετοι.
Θα πω χαριτολογώντας ότι οι ροκάδες δικαιώνονται. Ίσως να έπαιξαν το ρόλο τους οι μεγάλες απώλειες που συνέβησαν το 2016.