Η Άνοιξη είναι η ιδανικότερη εποχή
για να ταξιδέψει κανείς στην «άλλη» Ελλάδα και να γνωρίσει τα καλά φυλαγμένα
μυστικά της. Ο καιρός είναι ήπιος και η φύση οργιάζει χαρίζοντας σε αυτόν που
την προσεγγίζει απίστευτα χρώματα και αρώματα. Μια διαδρομή που αξίζει κάποιος
να κάνει είναι αυτή, Διακοπτού- Καλαβρύτων με τον οδοντωτό σιδηρόδρομο. Είναι
μια μοναδικής εμπειρίας διαδρομή 22 χλμ που τη θεωρώ από τις πιο μαγευτικές της
Ελλάδας, ειδικά την άνοιξη.
Ο οδοντωτός σιδηρόδρομος μετρά 120
χρόνια ζωής. Το παρθενικό του ταξίδι πραγματοποιήθηκε το 1896 και χρειάστηκαν 5
χρόνια επίπονης προσπάθειας και με τα πενιχρά μέσα της εποχής, ώστε να μπορέσει
ο άνθρωπος να ξεπεράσει τις φυσικές δυσκολίες και να καταφέρει να πετύχει αυτό
το πρωτοποριακό για την εποχή του έργο. Με άλλα λόγια πρόκειται για ένα
κατασκευαστικό άθλο ακόμα και για τις μέρες μας. Τη σχεδίαση και εκτέλεση του έργου ανέλαβε
μια Γαλλική εταιρεία οι τεχνικοί της οποίας ξεκινώντας
από την παραλιακή πόλη του Διακοπτού και παράλληλα με τα χνάρια του ποταμού
Βουραϊκού, έφτιαξαν γέφυρες, τρύπησαν σήραγγες, έριξαν "δόντια" και
κατάφεραν να σκαρφαλώσουν μέχρι τα Καλάβρυτα σε υψόμετρο 750 μέτρων .
Από τότε και
μέχρι σήμερα, ο Βουραϊκός ποταμός και ο Οδοντωτός πορεύονται μαζί. Το
τραινάκι ενσωματώθηκε τόσο καλά στο φυσικό περιβάλλον, που μοιάζει σαν να ήταν
πάντα εκεί. Ο τρόπος της κατασκευής του δεν επιβάρυνε το οικοσύστημα του
φαραγγιού. Με το ξύλο και την πέτρα της περιοχής, οι τεχνικοί έκαναν για χάρη
του τραίνου έργα που νομίζεις ότι τα έφτιαξε η φύση από μόνη της.
Να σημειωθεί σε
αυτό το σημείο ότι για την κατασκευή της γραμμής στα δυσπρόσιτα σημεία
χρησιμοποιήθηκαν Ιταλοί εργάτες που είχαν μεγάλη εμπειρία από την κατασκευή σιδηροδρόμων
στις Άλπεις.
Επίσης οι Γάλλοι
τεχνικοί είχαν προτείνει εξαρχής την ηλεκτροκίνηση της γραμμής με παραγωγή
ηλεκτρικής ενέργειας από φράγματα που θα μπορούσαν να κατασκευάσουν μεταξύ 3ου
και 15ου χιλιομέτρου, εκμεταλλευόμενοι τους αλλεπάλληλους καταρράκτες που δημιουργεί
η ροή του ποταμού, αλλά η λύση αυτή απορρίφθηκε λόγω κόστους.
Σήμερα όμως το
τρενάκι είναι πλέον ηλεκτροκίνητο.
Αφήνοντας την ιστορία και τα κάποια λίγα τεχνικά στοιχεία
επανέρχομαι στο ζητούμενο ενός εκδρομέα που δεν είναι άλλο από την διαδρομή και
τις εμπειρίες που μπορεί να αποκομίσει από αυτήν. Η διαδρομή λοιπόν διαρκεί 1 ώρα
ακολουθεί τη πορεία του Βουραϊκού μέσα από το επιβλητικό φαράγγι που σχηματίζει
η όχθη του. Η πανδαισία και η εναλλαγή του τοπίου είναι απερίγραπτη. Γεωλογικοί
σχηματισμοί πάνω στα βράχια δημιουργούν σπηλιές και φυσικά γλυπτά. Η χλωρίδα εναλλάσσεται
όσο μεγαλώνει το υψόμετρο. Αυτή την εποχή οι ανθισμένες κερασιές που βρίσκονται
διάσπαρτες μέσα στο φαράγγι είναι το κάτι άλλο. Αν είστε τυχεροί ίσως δείτε και
αρπακτικά (γεράκια) να κάνουν κύκλους προς αναζήτηση τροφής.
Η διαδρομή αποτελεί
μέρος του Εθνικού Πάρκου Χελμού- Βουραϊκού.
Και βρίσκεται πολύ κοντά σε πολλά εκπληκτικά φυσικά μέρη. Να αναφέρω ενδεικτικά
και επιγραμματικά : το σπήλαιο των Λιμνών, το Πλανητέρο, τα ύδατα της Στυγός.
Κλείνοντας αυτό
το μικρό αφιέρωμα θα αναρτήσω ένα φιλμάκι που μου έστειλε ο καλός φίλος Λάμπης
Βασιλάτος που έγινε η αφορμή για το γράψιμο
αυτού του άρθρου. Τον ευχαριστώ. Αξίζει νομίζω να αφιερώσετε 20 λεπτά για να το
παρακολουθήσετε:
 |
| ΣΠΗΛΑΙΟ ΛΙΜΝΩΝ |
 |
| ΥΔΑΤΑ ΣΤΥΓΟΣ |
 |
| ΠΛΑΝΗΤΕΡΟ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου