ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΟΜΒΙΑ

Ένα αεροπορικό δυστύχημα στην Κολομβία στάθηκε η αφορμή για να εκτεθούν πολλά ελληνικά ΜΜΕ ως προς την σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν μια είδηση.Στην αγωνία τους να αναμεταδώσουν την είδηση όσο πιο γρήγορα γίνεται, έγιναν και πάλι ρεζίλι. Ο λόγος για την φωτογραφία του υποτιθέμενου αεροπλάνου που κατέπεσε  και η οποία  αναμεταδόθηκε από πολλά site χωρίς κανείς να αναρωτηθεί το προφανές. Είναι όντως αυτό το αεροπλάνο που κατέπεσε ή μήπως πρόκειται για μια φωτογραφία αρχείου;
Δυστυχώς δεν ίδρωσε το αυτί κανενός υπευθύνου. Έτσι η αξιοπιστία της ενημέρωσης πήγε περίπατο.
Όπως θα παρατηρήσετε στην φωτογραφία ,την οποία δημοσιεύω στην κορφή του άρθρου, θα καταλάβετε με την πρώτη ματιά ότι το αεροπλάνο που εικονίζεται είναι πολύ μικρό για να χωρά 81 επιβάτες. Για κάποιους πιο έμπειρους στα αεροπορικά ερωτηματικά προκαλεί και το νηολόγιο του αεροπλάνου που είναι νηολόγιο ΗΠΑ!! Αεροπορική εταιρεία της Κολομβίας και πετά με αμερικανικό νηολόγιο;
Κάνοντας κάποιος μια ολιγόλεπτη έρευνα στο διαδίκτυο συλλέγει  σημαντικά στοιχεία και φυσικά δεν γίνεται ρεζίλι.

ROBERT McCABE: ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΑ ΑΙΓΑΙΟΥ

Ο  φωτογράφος Robert McCabe είναι ένας εραστής της Ελλάδας.Χωρίς υπερβολή τα έργα του μπορούν να σταθούν επάξια  δίπλα στα έργα των μεγάλων Ελλήνων φωτογράφων,όπως ο Μελετζής,ο Τλούπας, ο Μπαλάφας, η Παπαϊωάννου, η Νέλλη κ.α. , οι οποίοι έχουν υμνήσει με τις φωτογραφίες τους τη δύναμη του ελληνικού τοπίου. Γεννήθηκε στο Σικάγο το 1934 και μεγάλωσε στην περιοχή της Νέας Υόρκης.Σε ηλικία 5 ετών απέκτησε την πρώτη του φωτογραφική μηχανή, δώρο από τον πατέρα του. Από τότε δεν εγκατέλειψε ποτέ το μαγικό κόσμο της φωτογραφίας αφού την αγάπη του για την σύλληψη μοναδικών εικόνων την έκανε επάγγελμα.
Το 1954 πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι στην Ευρώπη. Επισκέφτηκε τη Γαλλία, την Ιταλία, και την Ελλάδα.Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1955 και το 1957 επιβαίνοντας σε ένα αμερικάνικο φορτηγό  πλοίο και ταξίδεψε για μεγάλο διάστημα στο Αιγαίο.Το 1957 τράβηξε μια σειρά έγχρωμων φωτογραφιών  με θέμα τα ελληνικά νησιά, για λογαριασμό του National Geographic.Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε στην τηλεόραση με τον πρέσβη Γιώργο Μελά παρουσιάζοντας μια φωτογραφική περιήγηση της Ελλάδας. Έκτοτε  ακολούθησαν πολλές εκθέσεις με θέμα την Ελλάδα , τους ανθρώπους, και τις αρχαιότητες της.

ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ 1926-2016

Έφυγε από την ζωή ο Φιντέλ Κάστρο σε ηλικία 90 ετών. Υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες του 20ου αιώνα. Όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις ο Κάστρο είχε πολλούς υποστηρικτές και αντίστοιχα πολλούς ορκισμένους εχθρούς. Πέρα όμως από το τι συναισθήματα τρέφει κάποιος έναντι του εκλιπόντος δεν μπορεί να αμφισβητήσει ορισμένα χαρακτηριστικά της πορείας του που τον ανέδειξαν σε μια μοναδική παγκόσμια φιγούρα.

ΜΑΥΡΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Στρατιωτάκια ακούνητα αμίλητα αγέλαστα

Αυτό που πραγματικά με θλίβει σήμερα είναι που ο άνθρωπος υποβιβάστηκε σε καταναλωτή. Αν προσέξετε τα δημοσιεύματα για την Μαύρη Παρασκευή δεν αναφέρονται σε ανθρώπους αλλά σε καταναλωτές. Χθες 200 κορίτσια στάθηκαν για ώρες στην ουρά προκειμένου να πάρουν ένα κραγιόν δωρεάν. Σήμερα παρόμοιες σκηνές θα εκτυλιχθούν σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν την δύναμη να κάνουν μεγάλες εκπτώσεις. Στην Ελλάδα η κοινωνία στενάζει από ασύλληπτους φόρους και χρέη που δημιουργήθηκαν από το μηδέν. Άρα το εισόδημα που περισσεύει για αγορές είναι το ελάχιστο.Αυτό το ελάχιστο εισόδημα θα καταναλωθεί σήμερα στα καταστήματα των μεγάλων εταιρειών αφαιρώντας από τις ελληνικές μικροεπιχειρήσεις άλλη μια μικρή ανάσα ζωής.Πραγματικά μια μαύρη μέρα για την κοινωνία μας.

ΤΑ 26 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΠΟΥ ΤΑΡΑΞΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Λέγεται ότι είναι τα 26 σημαντικότερα δευτερόλεπτα φιλμ που γυρίστηκαν ποτέ είναι αυτά που κατέγραψε ένας μόδιστρος στο Ντάλας του Τέξας και περιγράφουν με τρομακτική λεπτομέρεια τη δολοφονία του Προέδρου των ΗΠΑ John F.Kennedy.
O Αβραάμ Ζαπρούντερ,ήταν ένας μετανάστης από τη Ρωσία που εργαζόταν  ως μόδιστρος και είχε σαν αγαπημένο του χόμπι να κινηματογραφεί όλα όσα ζούσε.
Την 22α Νοεμβρίου του 1963 είχε βγει στο δρόμο περιμένοντας και ο ίδιος τον πρόεδρο των ΗΠΑ κρατώντας στα χέρια του την 8 χιλιοστών κάμερα του. Μερικές στιγμές αργότερα και ο ίδιος θα γινόταν κομμάτι της αμερικάνικης ιστορίας.

 "Ήταν τα μάτια για την Αμερική  εκείνη τη φρικτή ημέρα», όπως εύστοχα δήλωσε ο ανταποκριτής Ιαν Κρόφορντ.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΔΩΝ : ΠΛΕΥΣΙΣ- ΝΑΥΠΗΓΙΚΗ & ΝΑΥΣΙΠΛΟΪΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Το Μουσείο Ηρακλειδών υπηρετεί από το 2004 την τέχνη, την παιδεία και τον πολιτισμό.Με βασική του φιλοσοφία το τρίπτυχο «Επιστήμη, Τέχνη και Μαθηματικά», το Μουσείο Ηρακλειδών συνεχίζει να υλοποιεί καινοτόμα επιμορφωτικά προγράμματα για μαθητές, εκπαιδευτικούς κι ενηλίκους στο κτίριο της οδού Ηρακλειδών 16, καθώς και εκθέσεις έργων τέχνης και εκλαΐκευσης της επιστήμης στο κτίριο της οδού Απ. Παύλου 37,στη περιοχή του Θησείου.
Στο πλαίσιο αυτό λειτουργεί από τον περασμένο Οκτώβριο μια έκθεση με τίτλο: «Πλεύσις - Ναυπηγική και Ναυσιπλοΐα των Ελλήνων από την αρχαιότητα έως τους νεότερους χρόνους».Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι την Κυριακή 28 Μαϊου 2017.

AMERICAN PIE

Σήμερα  αποφάσισα να σας πω μια ιστορία γύρω από ένα τραγούδι που φέρει τον παράξενο τίτλο American Pie. Μη ψάχνετε μάταια, τέτοια πίτα δεν υπάρχει.
Οι ιδιαιτερότητες του τραγουδιού δεν εξαντλούνται στον τίτλο του, αλλά συνεχίζονται μέσα στους στίχους όπου και εκεί υπάρχουν αναφορές και ονόματα που με την πρώτη ματιά ή άκουσμα φαντάζουν αινιγματικά. Το τραγούδι γράφτηκε από τον τραγουδοποιό, τραγουδιστή και κιθαρίστα της φολκ μουσικής τον Don McLean. Έχει διάρκεια 8,5 λεπτά και ουσιαστικά είναι μια μελοποιημένη απαγγελία  ενός ποιήματος.  Οι στίχοι, που γράφτηκαν μεταξύ του 1969 με 1971,  σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ, αποτελούν ένα 16 σέλιδο ποίημα του  οποίου το πρότυπο χειρόγραφο πουλήθηκε πέρσι σε δημοπρασία για 1,2 εκ.δολάρια.

ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ

«Η Ελλάς δεν ζητεί από κανένα να μεσολαβήσει υπέρ αυτής, επικαλείται απλώς το δίκαιον και την νομιμότητα, διότι πιστεύει ότι βασικό στοιχείο του πολιτισμού μας δεν είναι τόσον η στήριξη των πάσης φύσεως συμφερόντων μας, όσον η στήριξη της νομιμότητας. Ορθότερο θα ήταν, αν έλεγα, ότι πρωταρχικό συμφέρον όλων είναι η υπεράσπιση της νομιμότητος». (Κ. Στεφανόπουλος)

Έφυγε πλήρης ημερών ο Κωστής Στεφανόπουλος. Υπήρξε ,για την πλειοψηφία των Ελλήνων, ο πιο δημοφιλής Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν θα μιλήσω για την πολιτική του πορεία και για άλλα στοιχεία της βιογραφίας του. Αυτό θα το κάνουν τα ΜΜΕ. Εγώ θα σταθώ σε δυο πράγματα. Τη ρητορική του δεινότητα  και την φιλοπατρία.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Κυριακή απόγευμα. Το Σαββατοκύριακο βαίνει προς το τέλος του. Από ότι διαβάζω οι διαπραγματεύσεις με τους "δανειστές" συνεχίζονται με αμείωτη ένταση. Το αποτέλεσμα είναι πάνω κάτω γνωστό. Οι "δανειστές" θα σφίξουν και άλλο τη θηλιά γύρω από το λαιμό του ελληνικού λαού. Και το μαρτύριο θα συνεχιστεί μέχρι να μας κοπεί η ανάσα. Δεν υπάρχει αμφιβολία περί αυτού.
Διαβάζοντας κάποια άρθρα από την τρέχουσα επικαιρότητα έπεσε στην αντίληψή μου η παρακάτω διδακτική ιστορία.

ΞΑΝΑ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ #17

Σκίτσο του R.Crumb από την αμερικάνικη έκδοση του βιβλίο Me and Joe (1980)

Συνεχίζω σήμερα με άλλο ένα κομμάτι της διαδρομής του ταξιδιού στον κόσμο των μπλουζ. Πρόκειται για ένα απόσπασμα από το εξαντλημένο εδώ και αρκετά χρόνια βιβλίο του Michael Bloomfield : Me and Joe (ο ελληνικός τίτλος είναι : με τον Big Joe Williams). Μέσα σε ελάχιστες γραμμές ο Bloomfield περιγράφει μια σημαντική πτυχή της άγνωστης για μας Αμερικής,ξένης τόσο σε εμάς όσο και στα μάτια του Bloomfield. Ίσως ένας προσεκτικός αναγνώστης και μελετητής των μπλουζ καταλάβει γιατί οι λευκοί δεν μπορούν να παίξουν τα μπλουζ όπως οι μαύροι.

"..Έτσι να΄μαστε να διασχίζουμε μια γερασμένη γέφυρα και να μπαίνουμε στο Ιλινόι. Ο Τζο μας κατεύθυνε στα περίχωρα της μικρής πόλης και κατεβήκαμε μια στενή σκονισμένη οδό γεμάτη από λακούβες. Σταματήσαμε μπροστά σ' ένα ετοιμόροπο σπίτι,κάπως απομακρυσμένο από το δρόμο κι ο Τζο με την στραπατσαρισμένη του βαλίτσα στο χέρι κατέβηκε.Ο Τζόρτζ έσυρε έξω τον ενισχυτή του Τζο από το πίσω κάθισμα,ενώ εγώ έπιασα την κιθάρα του.Στεκόμασταν κι οι τρεις εκεί πέρα μέσα στο δρόμο. Ο Τζο βλοσυρός."Λοιπόν,θα τα πούμε στο Σικάγο", απολογήθηκα."Να προσέχεις, Τζο", είπε απ΄την άλλη ο Τζορτζ.Κάτι γρύλλισε ο Τζο κι εμείς γυρίσαμε στ΄αμάξι και ξεκινήσαμε.

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ

Σήμερα γιορτάζεται άλλη μια επέτειος.Η εξέγερση του Πολυτεχνείου.Όπως κάθε ιστορικό γεγονός έτσι και αυτό ακολούθησε την πεπατημένη της παρακμής, της λήθης και της παραποίησης των πραγματικών γεγονότων εκείνων τον κολασμένων ημερών. Άλλο ένα σημαντικό γεγονός της Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας που δυστυχώς σκυλεύτηκε από τους πάντες.
Στην μνήμη λοιπόν των θυμάτων αλλά και στο όνομα της αλήθειας και της ιστορικής μνήμης παραθέτω ένα απόσπασμα από το πλέον αξιόπιστο ιστορικό ντοκουμέντο, το Πόρισμα του Εισαγγελέα Τσεβά , που αφορά στο τι συνέβη από τις δραματικές μεταμεσονύκτιες ώρες της Παρασκευής 16 Νοεμβρίου 1973 μέχρι και τις απογευματινές ώρες της Κυριακής 18 Νοεμβρίου 1973.
 Ακολουθεί αυτούσιο το απόσπασμα του πορίσματος,για ,όλους όσους αγαπούν την ιστορική έρευνα και αναζητούν την ιστορική αλήθεια γύρω από αυτές τις ματωμένες μέρες της εξέγερσης και της ακραίας καταστολής. Μέσα από τις παρακάτω γραμμές, μεταξύ άλλων, θα διαπιστώσετε ότι ακόμα και στην πιο ακραία κατάσταση υπάρχουν δίπλα στα τρωκτικά και ερπετά που προσβάλλουν το ανθρώπινο είδος με τις πράξεις τους,  Άνθρωποι που αδιαφορούν για τις όποιες εντολές,  έχοντας καθαρό μυαλό και κρίση, δεν χάνουν την ψυχραιμία τους και πράττουν αυτό που θα έκανε κάθε πολιτισμένος άνθρωπος. Γίνονται ασπίδα προστασίας για αθώους και ανυπεράσπιστους συνανθρώπους τους. Μια ακτίδα αισιοδοξίας μέσα στο σκοτάδι του μίσους και της σφαγής:

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΟ ΑΣΠΡΟΚΑΛΤΣΑΚΙΑ

Η Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Σαν Μαρίνο ( Serenissima Repubblica di San Marino) είναι ένα από τα μικρότερα κράτη του κόσμου, με έκταση μόλις 61,2 τ.χλμ. και 33.005 κατοίκους σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις του 2015. Είναι μεσόγεια χώρα και βρίσκεται στην κεντρική ιταλική χερσόνησο.Το λιλιπούτειο αυτό κρατίδιο στην Ιταλία αποτελεί ένα από τα μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Unesco. Οι κάτοικοί του περηφανεύονται για τα 1.710 χρόνια ελευθερίας που απολαμβάνουν, αποτέλεσμα της δημοκρατικής διακυβέρνησής του μέσα στους αιώνες και όχι άδικα θεωρείται ως το παλαιότερο δημοκρατικό κράτος του κόσμου.

Το κρατίδιο του Σαν Μαρίνο αγαπά το ποδόσφαιρο και διαθέτει εθνική ομάδα. Η εθνική ομάδα του Σαν Μαρίνο αγωνίστηκε πρόσφατα με την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Γερμανία, από την οποία ηττήθηκε εντός έδρας με 8-0. Σκορ λογικό αφού τα ποδοσφαιρικά μεγέθη των δυο ομάδων  είναι ασύγκριτα. Μετά το τέλος του αγώνα ο Γερμανός ποδοσφαιριστής Τόμας Μίλερ δήλωσε αλαζονικά για τον αγώνα:

ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΖΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΞΕΒΡΑΚΩΜΑΤΟΣ;

το επίμαχο πανό που το κρατάνε 2-3 πιτσιρικάδες...(ανθρωπόμορφα τέρατα κατά τον υφυπουργό)

Χθες βρέθηκαν στο γήπεδο ο πρωθυπουργός,ο υφυπουργός του Αθλητισμού και άλλα επιφανή μέλη της "αριστερής κυβέρνησης" για να παρακολουθήσουν τον αγώνα της Εθνικής ομάδας με την Βοσνία.

Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι βρέθηκαν σε ένα γήπεδο όπου συνέβησαν σημεία και τέρατα. Ωστόσο η όραση τους όσο και η ευαισθησία τους είναι επιλεκτική αφού το μόνο μελανό σημείο που είδαν σε όλο τον αγώνα ήταν ένα γελοίο κουρελοπανό που προκαλούσε τους Βόσνιους για την σφαγή στην Σρεμπρένιτσα. Μάλιστα το πανό έγινε η αιτία για να βγάλει σήμερα μια πύρινη ανακοίνωση ο υφυπουργός. Μιλώντας εκ μέρους όλης της Κυβέρνησης καταδίκασε με σκληρούς χαρακτηρισμούς αυτούς που ανάρτησαν το πανό με το προκλητικό περιεχόμενο. Θα συμφωνήσω μαζί του ότι τέτοιου είδους ενέργειες πρέπει να καταδικάζονται. Όμως θα έπρεπε να υπήρχε ίδια και εντονότερη αντίδραση και για τα υπόλοιπα περιστατικά που συνέβησαν στον αγώνα και τα οποία όμως οι κύριοι τα έκαναν γαργάρα. Τι θέλουν να μας δείξουν; τι θέλουν να μας πουν; Ότι είμαστε της καρπαζιάς και του ξεβρακώματος; Θα απαντούσα ας μη κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια.

ΤΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΡΟΥΧΑ

Η Κουτουλιά(*)

Σήμερα θυμήθηκα μια μεγάλη στιγμή του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου. Μια στιγμή που επισκίασε όλη την διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 στη Γερμανία,ακόμα και την κατάκτηση του κυπέλλου από την Ιταλία. Είναι 9 Ιουλίου του 2006 και στον τελικό του Κυπέλλου βρίσκονται αντιμέτωποι η Γαλλία και η Ιταλία. Στην ομάδα της Γαλλίας αγωνίζεται για τελευταία φορά ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που γνώρισε ο πλανήτης, ο Ζινεντίν Ζιντάν. Ο Ζιντάν σε αυτή την τελευταία διοργάνωση της καριέρας του έχει καταφέρει να οδηγήσει την Γαλλία στον τελικό παίζοντας σχεδόν μόνος του. Στον τελικό έχει καταφέρει να σκοράρει στο 7ο λεπτό με κτύπημα πέναλτι. Το παιγνίδι κυλά και η Ιταλία καταφέρνει να ισοφαρίσει σε 1-1 με τον Ματεράτσι. Ο κανονικός λήγει ισόπαλος. Οι ομάδες πάνε στην παράταση. Σε μια φάση ο Ζιντάν με το Ματεράτσι έχουν μια αψιμαχία πάνω στην διεκδίκηση της μπάλας. Στο βίντεο που θα παρακολουθήσετε φαίνεται ότι οι παίκτες έχουν μεταξύ τους ένα μικρό διάλογο. Ο Ζιντάν γυρίζει την πλάτη του και απομακρύνεται ενώ ο Ματεράτσι συνεχίζει να του μιλά. Ο Ζιντάν έχει διανύσει έλάχιστα μέτρα όταν ξαφνικά κοντοστέκεται, σκέφτεται και κάνει μεταβολή. Πλησιάζει τον Ματεράτσι και του δίνει μια δυνατή κεφαλιά στο στήθος και τον ξαπλώνει κάτω. 

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ

Πέθανε σε ηλικία 82 ετών ο μεγάλος τραγουδοποιός και ποιητής Λέοναρντ Κοέν.Η δισκογραφική του εταιρεία ανακοίνωσε το θάνατό του με μια λιτή δήλωση στο Facebook:

" Με βαθύτατη λύπη  ανακοινώνουμε ότι ο θρυλικός ποιητής, τραγουδοποιός και καλλιτέχνης Λέναρντ Κοέν απεβίωσε. Έχουμε χάσει έναν από τους πιο αξιοθαύμαστους και παραγωγικούς οραματιστές. Ένα μνημόσυνο θα λάβει χώρα στο Λος Άντζελες στο μέλλον. Η οικογένειά του ζητά να σεβαστείτε την ιδιωτική της ζωή κατά τη διάρκεια του πένθους της".

Ο Leonard Cohen ήταν ήδη φτασμένος ποιητής όταν αποφάσισε να ασχοληθεί το 1965 σε ηλικία 31 ετών με το τραγούδι και την μουσική. Αμέσως αναδείχθηκε σαν έναν από τους επιδραστικότερους τραγουδοποιούς της δεκαετίας του ΄60 και των μέσων του ΄70. Μόνο ο Bob Dylan τον ξεπέρασε ενώ μόλις δυο μπορούν να σταθούν πλάι του: ο Paul Simon και η φίλη του Joni Mitchel.

ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΑ

Έχουν περάσει καμιά 30αριά ώρες από το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών.Το πρώτο συμπέρασμα που έχω βγάλει από τις αντιδράσεις των ανθρώπων εδώ στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό είναι ένα. Ο κόσμος έχει διχαστεί σε δύο στρατόπεδα που ξεχειλίζουν από οργή και φανατισμό. Η αποτυχία του καπιταλισμού να δώσει λύσεις αλλά και να διαχειριστεί ως μόνη δύναμη , μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, την ανθρωπότητα έφερε τα πράγματα στην σημερινή κατάσταση που θυμίζει καζάνι το οποίο είναι έτοιμο να εκραγεί.Το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο γιατί δεν φαίνεται πουθενά μια αξιόπιστη λύση που θα απαλείψει τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, την οικονομική κρίση που μαστίζει τον πλανήτη και προκαλεί μόνο πόνο και καταστροφή.
Περιπλανώμενος στο διαδίκτυο έπεσα πάνω στο παρακάτω διάλογο (Έναν από τους δεκάδες που έχουν ανοίξει τις τελευταίες ώρες) που είναι από τους χαρακτηριστικότερους και σκιαγραφούν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και εξελίσσεται συνεχώς χωρίς λογική και ψυχραιμία σε κοινωνικό αλληλοσπαραγμό. Με άλλα λόγια η κατάσταση συνοψίζεται σε δυο μόλις λέξεις: Πουτάνα όλα...

Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΟΙΚΟ

Όπως φαίνεται ο Ντόναλντ Τράμπ,εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα είναι ο 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Πολλοί θα πέσουν από τα σύννεφα για άλλη μια φορά. Ο κόσμος κάνει στροφή προς τον συντηρητισμό αφού ο νεοφιλελευθερισμός όχι μόνο δεν έδωσε λύσεις αλλά βύθισε τον πλανήτη σε μια πρωτόγνωρη οικονομική ύφεση που ακολουθήθηκε από μεγάλες κοινωνικές ανισότητες. Τα μηνύματα είχαν αρχίσει να έρχονται από νωρίς με την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη, και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Βρετανία. Νομίζω ότι ο μεγάλος ηττημένος αυτής της αναμέτρησης θα είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα. Η κατάσταση θυμίσει όλο και περισσότερο την περίοδο του Μεσοπολέμου.

ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

Οι Γερμανοί έχουν βαλθεί να αποδείξουν με κάθε τρόπο ότι  ο ναζισμός δεν ήταν μια ατυχής παρένθεση αλλά ένα από τα χαρακτηριστικά του DNA τους.Φροντίζουν με κάθε ευκαιρία να εκδηλώσουν την ξενοφοβία τους και την τάση τους προς απομονωτισμό κάθε κοινωνικής ομάδας και κάθε φυλής που είναι ξένη με αυτούς. Τελευταίο παράδειγμα η κατασκευή τείχους ύψους 3,65 μέτρων το οποίο θα περιβάλει τον νεο-αναγειρώμενο οικισμό που θα "φιλοξενήσει" 160 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα ώστε αυτά να μην έχουν καμιά επαφή με τους Γερμανούς πολίτες. Αυτή την εξωφρενική απόφαση του μαντρώματος δηλαδή των παιδιών πάρθηκε όταν οι κάτοικοι του προαστίου του Μονάχου στο οποίο κτίζεται ο μικρός οικισμός,διαμαρτυρήθηκαν στις αρχές για την πτώση της αξίας των περιουσιών τους από την ύπαρξη του οικισμού και επιπρόσθετα η παρουσία των νεαρών προσφύγων θα προκαλούσε φασαρίες με την συμπεριφορά τους.

ΟΤΑΝ ΕΚΛΑΨΕ Ο ΦΙΛΗΣ

Σήμερα ένα από τα θέματα που απασχόλησαν την πολιτική επικαιρότητα ήταν η ομιλία του άλλοτε κραταιού κ.Φίλη κατά την παράδοση του υπουργικού του θώκου στο Υπουργείο Παιδείας. Παρακολούθησα την 25λεπτη ομιλία του πρώην πραιτοριανού, που σήμερα ξαναφόρεσε το αμπέχονο της αριστερής ιδεολογίας. Ο λόγος του χωρίστηκε σε 2 μέρη. Το πρώτο μέρος ήταν ο απολογισμός του έργου του στο Υπουργείο και το δεύτερο μέρος ήταν καταγγελτικό . Ένα ευθύ πολιτικό κατηγορώ εναντίον του ίδιου του Πρωθυπουργού ο οποίος  υπέκυψε , κατά τον κ. Φίλη, στις πιέσεις της Εκκλησίας και τον ακροδεξιών συνεργατών του οι οποίοι , πάντα κατά την άποψη του κ.Φίλη είναι έτοιμοι να ρίξουν την κυβέρνηση, αν αυτό τους το ζητήσει η Εκκλησία. Μίλησε επίσης για εκτέλεση συμβολαίου πολιτικού του θανάτου, λέγοντας χαρακτηριστικά "Την εβδομάδα που μας πέρασε και παρά την άρση των παρεξηγήσεων, όπως δήλωσε ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος εξερχόμενος του μεγάρου Μαξίμου, οργανώθηκε και εκτελέστηκε ένα πολιτικό συμβόλαιο θανάτου σε βάρος μου. Εκεί ζητήθηκε η καθαίρεση του προβληματικού υπουργού Παιδείας."

ΣΟΥΖΑΝ ΣΑΡΑΝΤΟΝ: ΔΕΝ ΨΗΦΙZΩ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΛΠΟ ΜΟΥ

Πλησιάζει η ώρα των αμερικανικών εκλογών. Προσωπικά το όλο θέμα με αφήνει αδιάφορο αφού όπως έχει αποδειχτεί ιστορικά, την πολιτική την ορίζουν τα λόμπυ και όχι οι Αμερικανοί Πρόεδροι. Παρόλα αυτά θα ήθελα να σταθώ σε μια συνέντευξη που κατά τη γνώμη μου ήταν η πιο σοβαρή που άκουσα τους τελευταίους μήνες. Η συνέντευξη δόθηκε όχι από πολιτικό πρόσωπο -αλήθεια υπάρχει κάτι τέτοιο στις μέρες μας;- αλλά από μια 70-χρονη αμερικανίδα ηθοποιό την Susan Sarandon.

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ

Πέθανε από καρδιακή ανακοπή ο Ανδρέας Βγενόπουλος, ιδρυτής του Ομίλου της Marfin Investment Group (MIG) και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του νοσοκομείου ΥΓΕΙΑ.

Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του νοσοκομείου ΥΓΕΙΑ «σήμερα Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016 στις 03.30 το πρωί απεβίωσε ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου Ανδρέας Βγενόπουλος από καρδιακή ανακοπή».

Στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι με βαθιά οδύνη το Διοικητικό Συμβούλιο της Marfin Investment Group (MIG) ενημερώθηκε για τον θάνατο του ιδρυτή του Ομίλου Ανδρέα Βγενόπουλου. 

Αυτή η είδηση εμπλουτισμένη με ένα μικρό βιογραφικό του εκλιπόντος κάνει το γύρω του διαδικτύου. Έτσι γράφτηκε το τέλος μιας αμφιλεγόμενης προσωπικότητας που απασχόλησε το δημόσιο βίο για πάνω από μια 20ετία.

WABI-SABI : Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΑΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΘΑΡΤΟΥ.

"Το wabi-sabi αναφέρεται στην ομορφιά ενός αντικειμένου που είναι ατελές, που είναι φθαρτό. Που είναι ταπεινό. Που κάποια μέρα θα χαθεί όπως χάνονται όλα. Δεν αφορά την αγάπη για κάτι άφθαρτο, νεανικό και αψεγάδιαστο αλλά το σεβασμό για κάτι που περνάει, που είναι εύθραυστο, που έχει πάνω του τη μελαγχολία του τέλους του."


Με τις μοτοσυκλέτες δεν έχω κάποια ιδιαίτερη σχέση πόσο μάλλον με τα έντυπα που ασχολούνται με αυτές. Το μόνο έντυπο που διαβάζω είναι ένα περιοδικάκι που εκδίδει οι η Ελληνική Λέσχη Φίλων Κλασικής Μοτοσυκλέτας και αυτό γιατί μ΄αρέσει ο τρόπος γραφής των αρθρογράφων οι οποίοι ξεδιπλώνουν μέσα από τα γραπτά τους έναν κόσμο που είναι θεατός μόνο από λίγους που έχουν τη ευαισθησία να τον αντιληφθούν (Μπορείτε να μπείτε εδώ και να διαβάσετε:http://www.classicbike.gr/content/kr/Kradasmoi15.pdf). Σήμερα το πρωί όμως έπεσε στην αντίληψη μου ένα κείμενο που πραγματικά με άφησε έκπληκτο και με συγκίνησε με την απλότητα και την ευαισθησία του. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην τελευταία σελίδα κάποιου τεύχους του περιοδικού ΜΟΤΟ !! Το κείμενο που το υπογράφει ο Λάζαρος Αλεξάκης, είναι για μένα ένα από τα καλύτερα κείμενα που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό. Έτσι αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας:

ΤΑ ΡΑΚΟΚΑΖΑΝΑ

Μπήκε ο Νοέμβρης. Καλό μήνα σε όλους. 
Για το σημερινό άρθρο αφορμή στάθηκε ένα νέο "εξωτικό φρούτο" που κάποιοι προσπαθούν να εισάγουν στα ελληνικά ήθη και έθιμα το Halloween. Σε απάντηση λοιπόν απέναντι σε αυτή τη νέα "μανία" θα αντιπαραθέσω ένα πατροπαράδοτο έθιμο που λαμβάνει χώρα σχεδόν σε όλη την ελληνική ύπαιθρο (και όχι μόνο) τους μήνες Οκτώβριο και Νοέμβριο και ειδικά στην Κρήτη. Πρόκειται για τα καζανέματα ή ρακοκαζανέματα. Μια διαδικασία που αφορά την απόσταξη του τσίπουρου, της τσικουδιάς ή ρακής. Κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας οι άνθρωποι βρίσκουν την αφορμή για να γλεντήσουν δίπλα στο καζάνι δοκιμάζοντας ταυτόχρονα και το προϊόν της απόσταξης.

Ακολουθεί ένα αρκετά κατατοπιστικό άρθρο γύρω από αυτό το έθιμο όπως το βρήκα στο blog mantinades.gr.