ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΚΑΚΟΙ ΣΦΑΓΕΙΣ;

Με αφορμή των πόλεμο δηλώσεων που εξακολουθεί μέχρι αυτή την ώρα να μαίνεται στο διαδίκτυο αναφορικά με το συνέδριο που διοργανώνεται στο Ταλίν της Εσθονίας για τα εγκλήματα του κομμουνισμού και του ναζισμού, διαπιστώνω ότι το σκοτάδι για το τι σημαίνουν αυτές οι δύο έννοιες είναι βαθύ. Όπως είναι βαθιά και η ιστορική λήθη.

Θεωρώ λοιπόν καλό και πρέπων να γράψω σε πρώτη φάση τι είναι κομμουνισμός και τι ναζισμός

Ο κομμουνισμός ως έννοια σχετίζεται με μια μορφή κοινωνίας η οποία θα λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά και αποκεντρωμένα, χωρίς κράτος ή διακριτές κοινωνικές τάξεις. Ο κομμουνισμός θεωρείται η ανώτερη βαθμίδα εξέλιξης του σοσιαλισμού.Στον κομμουνισμό, η ύπαρξη του κράτους ως μηχανισμού παγίωσης της εξουσίας της άρχουσας τάξης, όπως και οι ίδιες οι κοινωνικές τάξεις είναι πλέον περιττά. Το ταξικό και εξουσιαστικό δίπολο όλων των προηγούμενων ταξικών κοινωνιών (άρχουσα τάξη και καταπιεζόμενες τάξεις) παύει να υφίσταται, ενώ η κοινωνία οργανώνεται πάνω στην βάση των ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών.

Το χρήμα στην κομμουνιστική κοινωνία χάνει την ανταλλακτική του αξία και χρησιμοποιείται ως απλή λογιστική μονάδα ανταλλαγής αγαθών (και όχι πια προϊόντων), βάση της αξίας χρήσης των αγαθών αυτών. Τούτο εξηγείται ως εξής: Το χρήμα σε κάθε ταξική κοινωνία έχει διπλό χαρακτήρα. Από τη μια χρησιμοποιείται ως ισοδύναμο ανταλλαγής προϊόντων (πχ ένα σπίτι τόσα χρήματα), από την άλλη όμως έχει την δική του -ανεξάρτητη από τα προϊόντα- αξία. Συσσωρεύεται και είναι μόνο του, πηγή πλούτου και εξουσίας.

Αντιθέτως στον κομμουνισμό το γενικό ισοδύναμο ανταλλαγής αγαθών δεν θα επιτρέπει την συσσώρευσή του, συνεπώς θα δρα αποτρεπτικά ως προς την επανεμφάνιση ταξικών διαιρέσεων και ανισοτήτων.

Ο Ναζισμός ή Εθνικοσοσιαλισμός (γερμ. 'Nationalsozialismus) ήταν η ιδεολογία του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος (NSDAP), το οποίο επέβαλε δικτατορικό καθεστώς στη Γερμανία από το 1933 μέχρι το 1945, καθώς και συναφών κινημάτων σε άλλες χώρες. Αναπτύχθηκε, ως ιδιαίτερη και ορμητική μορφή φασισμού, υπό την επίδραση του παγγερμανισμού, του νεοσυντηρητισμού και διάφορων φοβιών και προκαταλήψεων, εκμεταλλευόμενος τις συνθήκες κρίσης της δεκαετίας του 1920 στη Γερμανία.

Ένας από τους κύριους σκοπούς του ναζισμού ήταν η αντικατάσταση του δημοκρατικού συστήματος από ολοκληρωτικό καθεστώς το οποίο θα βασιζόταν, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, στην αρχή της «κοινότητας» με την έννοια της εθνικής και βιολογικής ενότητας με επικεφαλής τον αρχηγό (Φύρερ), δηλαδή τον Χίτλερ. Η κοινότητα αυτή θα κινητοποιούνταν σύσσωμη στην πολεμική προσπάθεια για δημιουργία ζωτικού χώρου και επικράτηση της ανώτερης φυλής απέναντι στις υπόλοιπες, παραμερίζοντας επιμέρους οικονομικά συμφέροντα και την πάλη των τάξεων. Στις εξαγγελίες των ναζιστών υπήρχαν και σοσιαλιστικά χαρακτηριστικά, τα οποία όμως έμειναν πρακτικά ανεφάρμοστα, καθώς το ναζιστικό κόμμα και η ναζιστική κυβέρνηση της Γερμανίας συνεργάστηκαν πλήρως με το μεγάλο κεφάλαιο, τους γαιοκτήμονες και την πρωσσική στρατιωτική αριστοκρατία με σκοπό τον έλεγχο της κοινωνίας και την αναχαίτιση του κομμουνισμού. Μεταξύ των αντιλήψεων που επικρατούν στον ναζισμό, συγκαταλέγονται ο κοινωνικός δαρβινισμός, ο ρατσισμός και αντισημιτισμός, ο αντικομμουνισμός. Οι ιδεολογικές αρχές του εθνικοσοσιαλισμού και η εφαρμογή τους στην πράξη οδήγησαν στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και στο Ολοκαύτωμα με τη γενοκτονία Εβραίων, Ρομά και άλλων εθνοτικών, πολιτικών και κοινωνικών ομάδων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Όπως εύκολα καταλαβαίνει κάποιος, ουδέποτε υπήρξε κομμουνιστικό πολίτευμα ή κόμμα με τα χαρακτηριστικά που αναφέρονται παραπάνω. Άρα όλα αυτά τα περί κομμουνιστικών εγκλημάτων είναι ύποπτα και παραπέμπουν σύμφωνα με τον δεύτερο όρο στον ναζισμό που είχε σαν κύριο χαρακτηριστικό του τον αντικομμουνισμό.

Πως λοιπόν χαρακτηρίζονται όλα αυτά τα καθεστώτα του λεγόμενου ανατολικού μπλοκ και φυσικά αυτού της Ρωσίας εκείνης της περιόδου; Πλέον ο όρος που χρησιμοποιούν οι ιστορικοί είναι αυτός του σταλινισμού από τον ιδρυτή αυτού του καθεστώτος τον Στάλιν. Ο Στάλιν υπήρξε ένα κλασικό ιστορικό παράδειγμα ηγέτη,ο οποίος σφετερίστηκε μια ιδέα για να κρύψει πίσω από αυτήν μια στυγνή δικτατορία που δεν διαφέρει σχεδόν σε τίποτα από κάθε άλλο ολοκληρωτικό καθεστώς.

Δεν είναι πρωτοφανές το γεγονός να χρησιμοποιεί κάποιος ένα ιδεολογικό μανδύα για να καλύψει τις πραγματικές του προθέσεις που συνήθως δεν είναι άλλες από την επικυριαρχία και τον επεκτατισμό που συνήθως συνοδεύονται με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αναφορικά παραθέτω κάποια ιστορικά παραδείγματα: Σταυροφορίες, Κονκισταδόρες (σφαγή ιθαγενών της Λατινικής Αμερικής), Θεοδόσιος ο Β΄, Μάο, Βυζάντιο, Ιεροί πόλεμοι, Ιερά Εξέταση,ισλαμική τρομοκρατία,διαμελισμός Γιουγκοσλαβίας, Ναγκασάκι,Χιροσίμα,ελληνικός εμφύλιος  κλπ.

Αναφέρθηκα στον εμφύλιο γιατί η παραπάνω γελοία ηλεκτρονική διαμάχη για το ποιος είναι καλός και ποιος κακός σφαγέας έφερε στην επιφάνεια και τον ελληνικό εμφύλιο. Μάλιστα κάποια νεοναζιστική κατσαρίδα αναφέρθηκε για να επιχειρηματολογήσει και σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Άγη Στίνα ,πρωτοπόρου του ελληνικού επαναστατικού κινήματος διεγραμμένο από το ΚΚΕ (1931),διεθνιστή,ιδεολογικό πατέρα του Κορνήλιου Καστοριάδη, που στα τελευταία χρόνια της ζωής του δήλωνε αναρχικός.

Γράφει λοιπόν ο μακαρίτης ο Στίνας (Σπύρος Πρίφτης) και μέσα σε λίγες γραμμές εξηγεί ποια ήταν τα κίνητρα του αλληλοσπαραγμού.Φυσικά η ιδεολογία ήταν απλά το προκάλυμμα...

«Σκότωναν φτωχές γυναικούλες γιατί έπλεναν ρούχα Ιταλών ή Γερμανών στρατιωτών. Θανάσιμο έγκλημα, επαίσχυντη αντιπατριωτική πράξη. Από πόσο πατριωτικό πάθος θα φλέγονταν αυτός ο λεβέντης για να σκοτώσει μια μάνα που έπλενε ρούχα για ένα κομμάτι ψωμί για τα παιδιά της. Σκότωσαν εργάτες γιατί δούλευαν σε γερμανικές επιχειρήσεις. Στους ομαδικούς τάφους που άνοιξαν στο Περιστέρι, μπροστά στην αντιπροσωπεία των αγγλικών εργατικών συνδικάτων όλα τα πτώματα φορούσαν μπαλωμένα κουρέλια και τα χέρια τους ήταν χέρια εργατών... Σκότωσαν γυναίκες γιατί από την πείνα ή για να σώσουν τα παιδιά τους δόθηκαν για μια πανιότα ή για μια κονσέρβα σε Ιταλούς ή Γερμανούς στρατιώτες... Χιλιάδες αθώοι ανύποπτοι άνθρωποι σφαγιάσθηκαν δίχως να ξέρουν γιατί, ούτε αυτοί ούτε εκείνοι που εν ψυχρώ τους εκτελούσαν. Ολόκληρες οικογένειες έχουν ξεκληριστεί με το πρόσχημα της συνεργασίας με τον εχθρό, ενώ στην πραγματικότητα κρύβονταν πίσω απ' αυτά οικογενειακά ή προσωπικά μίση... Δρούσε ακόμα στις πόλεις για λογαριασμό του ΕΑΜ και η ΟΠΛΑ. Πρόκειται για τους φονιάδες που χρησιμοποιούσε το ΚΚΕ στην Κατοχή... Αυτήν την ηρωική πλευρά του “Εθνικού Έπους”, ίσως από μετριοφροσύνη δεν την αναφέρουν στους πανηγυρισμούς της Εθνικής Αντίστασης!».

Τα ίδια φυσικά έπραξαν και από την άλλη πλευρά οι αυτοαποκαλούμενοι "εθνικόφρονες". Για τους ίδιους λόγους αλλά με το προκάλυμμα  διαφορετικής "ιδεολογίας"...

Αγαπητοί αναγνώστες τα πράγματα είναι πολύ απλά. Η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής είναι κακουργηματική πράξη. Δυστυχώς άνθρωπος παρά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά με τα οποία τον έχει προικίσει η φύση δεν έχει καταφέρει να απαλλαγεί από τα ζωώδη ένστικτά του. Το μόνο που έχει καταφέρει είναι να χρησιμοποιεί τον μανδύα διαφόρων "ιδεολογιών" για να δώσει ηθικό έρεισμα στις αποτρόπαιες πράξεις του. Αντί λοιπόν να φιλονικούμε για το ποιος είναι καλός και ποιος κακός σφαγέας ας ανοίξουμε τα μάτια μας και ας κάνουμε μια προσπάθεια να αναβαθμίσουμε τον εαυτό μας σε ένα ανώτερο επίπεδο.

πηγή : wikipedia, Α.Στινας Αναμνήσεις.